Patrizioak

Patrizioak (latinez: patricii) Antzinako Erroman pribilegio politiko eta pribatuak zituen gizarte klasea izan zen, plebeioen aldean. Kondairaren arabera, Erroma sortu zuten lehenengo familien ondorengoak ziren. Erromako Errepublikan, patrizioak bakarrik izan zitezkeen Erromako Senatuko kideak. Halaber, patrizioak ziren kontsulak eta epaileak. Plebeioen aldean zeuzkaten pribilegioen aurka, patrizioen eta plebeioen arteko gatazkak eta borrokak gertatu ziren. Horien artean, ezaguna da plebeioen Aventinoko matxinada (K.a. 287); gatazka horren konponbide gisa, plebearen tribunoen figura sortu zen, Senatuak hartutako erabakiei buruz beto eskubidea zuena.

Erromatar patrizio edo nobiles patritii baten marrazkia.

Patriziar-plebeio gatazkaren amaierarekin (K.a. 494-287), gizarte erromatarra pixkanaka egonkortu zen. Lizinio-Sextiae legeen onarpenaren ondoren, nobleak deiturikoaren sendotzea gertatu zen, hau da, patriziar-plebeio noblezia berri bat, Estatuaren zuzen daritzan antzinako aristokrazia ordezkatu zuena. Esan daiteke, familia bat noblezia berri horren parte zela, familiako kideetako batek lehen mailako magistraturaren bat lortzen zuenean: zentsura, pretoretza edo kontsulatua.^[1]