Solairuarte

Solairuarte^[1], mezzanine edo solairuartekoa^[2][3] eraikin bateko bi solairu nagusiren arteko tarteko egitura bat da, balkoi baten itxura har dezakena. Alde batzuetatik beheko solairura (edo hall, gela edo espazio handiago batera) irekia dagoenez, eskudel edo barandaz babestua egon ohi da.

Solairuarte
eraikuntzako elementua
Irudi gehiago
Honen parte	interior space (en)

Egitura nazioarteko mezzanine terminoaz ere ezagutzen da, frantsesaren bitarez (mezzanine), baina honek mezzanino/mezzano italiarrean du jatorria, eta oinarri-oinarrian medianus latinoa, "erdikoa" euskaraz^[4]. Espezifikoki, mezzanine esaten zaio, baita ere, antzoki batzuetan, besaulki-patioaren gainean atzetik luzatzen den palko edo balkoi zabalari, edo palko horretan dauden eserlekuen multzoari eta ilarari.

Lantegi edo almazen handi batean, egitura probisionala ere izan daiteke solairuarte bat, funtzio jakin batzuetarako tarteko espazio bat sortzeko erabilia.

Euskal Herriko arkitekturan, aipagarriak dira Bilboko metroaren geltoki batzuetako eraikuntzan, nasetara ezker-eskuin jaisteko dauden solairuarteak^[5]. Solairuarteko modukoak dira, halaber, Lapurdi eta Nafarroa Behereko elizetako zurezko galeria ikusgarriak.

Iruditegia

• 
  Solairuartea etxebizitza batean, Amadeo de Souza-Cardoso margolariaren estudioa Parisen.
• 
  Lantoki bateko solairuartea.
• 
  Hall handi batera ematen duen solairuartea, Portland (Oregon).
• 
  Jatetxe bateko solairuartea, Herbehereak.

Euskal Herrikoak

• 
  Basarrate geltokia, Bilboko Metroa, Norman Fosterren diseinua duen mezzanine edo solairuartea.
• 
  Donostiako Koldo Mitxelena Liburutegian, goiko apaletara solairuarte batetik iristen zara.
• 
  Bilboko Euskalduna Jauregian, patioaren gainean atzetik luzatzen den palko edo balkoia, mezzanine bat terminologian.
• 
  Lapurdi eta Nafarroa Behereko elizetako galeriak, solairuarteko moduko batzuk dira.