سیاستمدار پرتغالی From Wikipedia, the free encyclopedia
آنتونیو ویتورینو (انگلیسی: António Vitorino؛ زادهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۱۹۵۷) وکیل اهل پرتغال و سیاستمدار حزب سوسیالیست است.[1]
آنتونیو ویتورینو نشان صلیب نظامی | |
---|---|
فهرست کمیسران اروپا برای عدالت و برابری | |
دوره مسئولیت ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۹ – ۳۱ اکتبر ۲۰۰۴ | |
رئیسجمهور | رومانو پرودی |
پس از | آنتیا جرادین |
پیش از | فرانکو فراتینی |
وزیر ریاستجمهوری | |
دوره مسئولیت ۲۸ اکتبر ۱۹۹۵ – ۲۵ نوامبر ۱۹۹۷ | |
نخستوزیر | آنتونیو گوترش |
پس از | فرناندو نوگرا |
پیش از | جورجه کولیو |
وزارت دفاع ملی پرتغال | |
دوره مسئولیت ۲۸ اکتبر ۱۹۹۵ – ۲۵ نوامبر ۱۹۹۷ | |
نخستوزیر | آنتونیو گوترش |
پس از | آنتونیو فیگرادو لوپس |
پیش از | خوزه ویگا سیمائو |
قاضی دادگاه قانون اساسی پرتغال | |
دوره مسئولیت ۲ اوت ۱۹۸۹ – ۱۰ مارس ۱۹۹۴ | |
گمارنده | مجلس جمهوری |
پس از | آرماندو مارکز گوئدس |
پیش از | ماریا فرناندا پریرا |
اطلاعات شخصی | |
زاده | آنتونیو مانوئل د کاروالیو فریرا ویتورینو ۱۲ ژانویهٔ ۱۹۵۷ (۶۷ سال) لیسبون |
ملیت | پرتغال |
حزب سیاسی | حزب سوسیالیست |
محل تحصیل | دانشگاه لیسبون |
تخصص | وکیل |
ویتورینو در رشته حقوق دانشگاه لیسبون فارغالتحصیل شد. او وکیل است و برای اولین بار در انتخابات ۱۹۸۰ برای عضویت مجلس جمهوری (پرتغال) در پارلمان ملی این کشور انتخاب شد. در سال ۱۹۸۳ بهعنوان وزیر امور خارجی در امور پارلمانی، یک نقش وزیر کوچک را در دولت ائتلاف بزرگ به رهبری نخستوزیر ماریو سوارز برعهده داشت. پس از شکست دولت در انتخابات ۱۹۸۵، ویتورینو معاون فرماندار ماکائو شد.
در سال ۱۹۸۹، ویتورینو به لیسبون بازگشت تا قاضی دادگاه قانون اساسی شود و در سال ۱۹۹۴ دوره او به پایان رسید.[2]
در سال ۱۹۹۵، ویتورینو وزیر دفاع ملی[3] شد و سمت معاون نخستوزیر در اولین دولت آنتونیو گوترش را بهدستآورد. او در سال ۱۹۹۷ بهدلیل مظنون شدن به فرار مالیاتی استعفا داد.[4]
پس از تبرئه شدن از اتهامات، ویتورینو بهعنوان کمیسر اروپا در امور دادگستری و امور داخلی منصوب شد، در کمیسیونی که به رهبری رئیسجمهور رومانو پرودی اداره میشد،[5] وی به@عنوان نماینده کمیسیون اروپا در گفتگوهایی که منشور حقوق اساسی اتحادیه اروپا و کنوانسیون آینده اروپا را تنظیم کرد، شرکت کرد. در این کنوانسیون، او ریاست یک گروه تعامل در دیوان دادگستری اروپا را بر عهده داشت.[6]
زمانی که گوترش در ژوئن ۲۰۰۴ از رقابت برای ریاست کمیسیون اروپا کنارهگیری کرد، در عوض از ویتورینو از آن حمایت نمود. این پست در نهایت به ژوزه مانوئل باروزو رسید. خوزه سوکراتس به جای ویتورینو رهبر جدید حزب شد و در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۵ اکثریت را به دست آورد.[7]
در دسامبر ۲۰۱۷، دولت پرتغال تحت رهبری نخستوزیر آنتونیو کوستا، ویتورینو را برای پست مدیرکل سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) بهعنوان جانشین ویلیام لیسی سوینگ معرفی کرد.[8][9] در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۸ کشورهای عضو سازمان بینالمللی مهاجرت، ویتورینو را بهعنوان مدیرکل انتخاب کردند که از اکتبر ۲۰۱۸ اجرایی شد.[10] او برتر از کن ایزاکس آمریکایی، که در دورهای اولیه رأیگیری حذف شد، و با تعامل با لورا تامپسون نفر دوم انتخابات از کاستاریکا انتخاب شد.[11]
وی در پیامی روز ۱۸ دسامبر ۲۰۲۰ به مناسبت روز بینالمللی مهاجران گفته است: «پاسخ جهانی به کووید۱۹ موقعیت منحصربهفردی را فراهم مینماید که پویایی انسانی را مجدداً از پایه تا اجرای تحقق دورنمای معاهده جهانی مهاجرت ایمن، نظاممند و متعارف به تصویر بکشیم و جوامعی موفق، سلامت و تاب آور ایجاد نماییم.»[12]
ویتورینو متأهل است و دو پسر دارد.[25]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.