انوری
ستارهشناس، ریاضیدان، و شاعر ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اوحدالدّین محمّدبن محمّد انوری (یا علی بن محمد انوری) معروف به انوری ابیوردی و «حجّةالحق» از جملهٔ شاعران و دانشمندان ایرانی سده ۶ قمری در دوران سلجوقیان است.
اطلاعات اجمالی انوری ابیوردی, زادهٔ ...
انوری ابیوردی | |
---|---|
زادهٔ | اواخر قرن پنجم یا اوایل قرن ششم هجری قمری ۱۱۲۶ میلادی ابیورد(درگز) |
درگذشت | ۵۷۵ هجری قمری ۱۱۸۹ میلادی تبریز یا بلخ |
آرامگاه | مقبرة الشعرای تبریز یا بلخ |
محل زندگی | سرخس، نیشابور و بلخ |
دیگر نامها | حکیم اوحدالدین علی ابن محمد خاورانی انوری ابیوردی |
پیشه | شاعر، ریاضیدان، ستارهشناس، فیلسوف |
سالهای فعالیت | قرن ششم هجری |
آثار | دیوان اشعار، البشارات فی شرح الاشارات |
سبک | قصیده، رباعی، غزل، قطعه |
عنوان | پیامبر قصیدهسرایان، حجةالحق، امیرالاجل العمید |
دوره | سلجوقیان |
مکتب | مکتب مشائی ارسطو -سینایی |
بستن
انوری استاد قصیده سرای شعر پارسی و آراسته به هنرهای خوشنویسی و موسیقی بودهاست. او از دانشهای ریاضیات، فلسفه و موسیقی بهرهور و در اخترشناسی به زبان خود مرجع بودهاست. وجود گواهها و نشانههایی در شعر انوری سخن از آگاهی او از موسیقی دارد و همین امر برخی از پژوهندگان را برانگیخته تا او را موسیقیدانی تحصیل کرده بدانند.[1]