اور
برآمده، غدّه، کومه، تمدنشهر / From Wikipedia, the free encyclopedia
اور (به انگلیسی: Ur) نام شهری باستانی در جنوب میانرودان در دهانه دو رود دجله و فرات آنجا که به سوی خلیج فارس میریزند و چسبیده به اریدو. این مکان به عنوان یکی از شهرهای تمدن سومر و اکد، یکی از مناطق باستانی پرابهت در عراق به حساب میآید. این شهر که از آن چندین بار در کتاب مقدس به عنوان زادگاه ابراهیم، پیامبر عبرانی و جد اسرائیل، نامبرده شده یکی از مهمترین شهرهای تمدن سومر در ربع اول هزاره سوم پیش از میلاد، از زندهترین و فعالترین مراکز شهری در جنوب بینالنهرین در قرونِ ذکر شده بود. اور پایتخت تمدن باستانی سومر بود. چنین مینماید که اور نخستین تمدن بشری است. به دلیل پسرفت دریا سرزمینی که امروزه بخشی از عراق خوانده میشود پدید آمد، جنوب بستر راست فرات، که تلالمقیر خوانده میشود و نزدیک شهر ناصریه در ۳۶۵ کیلومتری جنوب بغداد.
موقعیت | تل المقیر، استان ذیقار، عراق |
---|---|
منطقه | میانرودان |
مختصات | ۳۰°۵۷′۴۷″ شمالی ۴۶°۶′۱۱″ شرقی |
نوع | سکونتگاه |
محدوده | ۰/۲۷ مایلمربع |
تاریخ | |
ساختهشده | سدهٔ ۳۸۰۰ پیش از میلاد |
رهاشده | پس از سدهٔ ۵۰۰ قبل از میلاد |
دورهها | دوره عبید تا عصر آهن |
فرهنگها | سومر |
اطلاعات بیشتر | |
تاریخهای کاوش | ۱۸۵۳–۱۸۵۴, ۱۹۲۲–۱۹۳۴ |
باستانشناسان | لئونارد وولی، John George Taylor |
نام رسمی | شهر باستانی اور |
بخشی از | اهوار جنوبی عراق |
معیار ثبت | Mixed: (iii)(v)(ix)(x) |
شمارهٔ ثبت | ۱۴۸۱–۰۰۶ |
تاریخ ثبت | ۲۰۱۶ |
مساحت | ۷۱ هکتار (۰٫۲۷ مایل مربع) |
منطقه حائل | ۳۱۷ هکتار (۱٫۲۲ مایل مربع) |
این نوشتار دربردارندهٔ نویسههای خاص است. اگر مرورگر یا رایانهتان تنظیم نشده باشد، به جای این نویسهها، علامت سؤال، مستطیل و علائم دیگر نمایش داده میشوند. |
در دهه ۱۹۳۰ میلادی طی کاوشهای باستانشناسی بقایایی از زیگورات اور در این منطقه کشف شد. این نیایشگاه که در ارتفاع ۲۱ متری بناشده و از آن ننا خدای ماه در اسطورههای سومری است دارای دو اشکوب میباشد و از آجر ساخته شدهاست. بعدها بابلیها از نیایشگاه ننا برای نیایش همتای بابلیاش (سین) استفاده کردند. در اشکوب پایینی آجرها با قیر به هم چسبانده شدهاند و در طبقه بالا برای چسباندنشان از ساروج بهره گرفته شدهاست. سومریان بدین شهر آوریم میگفتند.