سلسله مناصب
From Wikipedia, the free encyclopedia
کورسوس هونوروم (به لاتین: cursus honorum) به معنای «سلسله افتخارات» میباشد و میتوان با تساهل آنرا به «سلسله مناصب» نیز ترجمه کرد؛ این واژه اشاره به سلسلهٔ ترتیبی مناصب دولتی در جمهوری روم و اوایل امپراتوری روم دارد که سیاستمداران جاه طلب آنرا تعقیب میکردند. سلسله مناصب شامل ترکیبی از سِمتهای سیاسی و نظامی بود. تصدی هر سِمت دولتی نیازمند رسیدن به یک سن حداقلی بود؛ و نیز وقفههایی چندساله میان تصدی دو سِمت لازم بودند و هرگونه تکرار یک سمت، توسط قوانین منع شده بود.[نیازمند منبع]
این قوانین البته آشکاراً تغییر یافته و گاهی نادیده گرفته میشدند. برای نمونه، گایوس ماریوس منصب کنسولی را برای پنج سال متوالی از ۱۰۴ تا ۱۰۰ق. م در دست داشت؛ و با احتساب سالهای ۱۰۷ق. م و ۸۶ق. م در مجموع هفت مرتبه به این منصب نایل شده بود. اصلاحات لوسیوس کورنلیوس سولا وقفه ای ده ساله در برابر تصدی مجدد یک منصب را لازم کرد.[1]
اگر سیاستمداری موفق به تصدی یک سِمت در جوانترین سن ممکن میشد، موفقیّت سیاسی ویژه ای بهشمار میآمد. برای نمونه، سیسرون به خود بسیار مفتخر بود زیرا که نه تنها یک انسان نوین رومی (معادل امروزیِ «انسان خودساخته») بود و هیچیک از اجداد وی به منصب کنسولی نرسیده بودند؛ بلکه همچنین در جوانترین سن ممکن (در آن زمان ۴۲سالگی) به این سمت منصوب شده بود.[2]