گایوس ماریوس
سیاستمدار در روم باستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
گایوس ماریوس (انگلیسی: Gaius Marius؛ زاده ۱۵۷ پیش از میلاد درگذشته ۱۳ ژانویه ۸۶ پیش از میلاد) یک ژنرال و سیاستمدار جمهوری روم بود. وی فاتح جنگهای کیمبری∗ و یوگورتی∗ بود؛ منصب کنسولی را هفت مرتبه تصاحب کرد که بیسابقه بود. وی همچنین به خاطر اصلاحات ماریان∗ در ارتش روم شناخته شدهاست. وی در مرکز تلاشها برای تغییر جهت بنیادین از رویکرد «دهقان سرباز»∗[1] اواسط جمهوری به رویکرد «سرباز حرفه ای»∗ اواخر جمهوری داشت؛ همچنین پیلوم∗ را بهبود داد، و تغییراتی وسیع در ساختار لجستیک ارتش روم ایجاد کرد.[2]
گایوس ماریوس | |
---|---|
کنسول و تریبونوس پلبیس | |
آغاز به کار به عنوان تریبونوس پلبیس: ۱۱۹ق. م به عنوان کنسول: ۱۰۷ ق. م
| |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۵۷ ق. م آرپینو، جمهوری روم |
درگذشته | ۱۳ ژانویه ۸۶ رم، جمهوری روم |
حزب سیاسی | پوپولارس |
همسر(ان) | ژولیا (عمه ژولیوس سزار) |
فرزندان | گایوس ماریوس جوانتر |
به سبب پیروزیهایش در جنگهای کیمبری عنوان «سومین مؤسس روم» را کسب کرد.[3] زندگی و حرفهاش نقشی اساسی در گذار روم از جمهوری به امپراتوری داشت؛ چرا که با گسست از نمونههای سابق، که با طبقه آریستوکرات جمهوری روم همکاری داشتند، نظام سربازانی ایجاد کرد که نه به جمهوری بلکه به فرماندهان خود وفادار بودند. وی به جناح پوپولارس در مقابل اپتیماتهای لوکیوس کورنلیوس سولا کمک کرد. وی در جریان هفتمین دورهٔ کنسولی اش در سال ۸۶ق. م به مرگ طبیعی مُرد.