سوننو جوئی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سوننُو جوئی (به ژاپنی: 尊皇攘夷 Sonnō jōi) به معنی حرمتگزاری به امپراتور، اخراج اجنبی نوعی فلسفه سیاسی و جنبش اجتماعی برخاسته از آئین نئوکنفوسیانیسم بود که به شکل شعار تبلیغاتی و سیاسی در دههٔ ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ در طی باکوماتسو، دوران پایانی شوگونسالاری توکوگاوا در ژاپن رایج شد.