From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست تطبیقی یا سیاست همسنجشی رشته و روشی است که در علم سیاست مورد استفاده قرار میگیرد. مشخصه آن داشتن رویکرد تجربی مبتنی بر روشی تطبیقی است. ارند لیجفارت چنین استدلال میکند که در سیاست تطبیقی تمرکز اصلی بر خود سیاست نیست، بلکه بیشتر روشی است که بر چگونگی تجزیه و تحلیل کردن تمرکز دارد و نه بر این که چه چیزی مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد.[1] به عبارت دیگر، سیاست تطبیقی بر اساس موضوعی که در آن مورد مطالعه قرار میگیرد، تعریف نمیشود بلکه بر اساس روشی که پدیدههای سیاسی را مطالعه میکند، مشخص میشود. پیتر میر و ریچارد رز تعریف نسبتاً متفاوتی را ارائه میکنند چنین استدلال میکنند که سیاست تطبیقی بر اساس ترکیبی از تمرکز اساسی بر مطالعه نظام سیاسی کشورها و روش تعیین و توضیح شباهتها و تفاوتها در استفاده این کشورها از مفاهیم مشترک تعریف میشود.[2][3] رز اظهار میدارد که در تعریف او تمرکز صراحتاً یا ضمناً بر بیش از یک کشور است بنابراین این رویکرد مشابه از علم سیاست را میتوان در مقایسههایی که در داخل کشورها صورت میگیرد نیز استفاده کرد. از نظرروششناسی، مقایسه با استفاده از مفاهیمی که در بیش از یک کشور قابل اجرا است، انجام میگیرد.[3]
سیاست تطبیقی هنگامی که در زمینهٔ مطالعهٔ خاصی مورد استفاده قرار میگیرد، ممکن است با نامهای دیگر مانند دولت تطبیقی (مطالعه مقایسهای از اشکال دولت) یا سیاست خارجی تطبیقی (مقایسه سیاست خارجی کشورهای مختلف به منظور ایجاد ارتباطهای تجربی کلی بین ویژگیهای دولت و ویژگیهای متعدد سیاست خارجیاش)
گاهی به ویژه در ایالات متحده، اصطلاح سیاست تطبیقی برای اشاره به سیاست کشورهای خارجی به کار میرود. اگرچه این استفاده از این اصطلاح اغلب نادرست به نظر میرسد.[4][5]
علم سیاست تطبیقی به عنوان یک اصطلاح عمومی برای یک رشته مورد مطالعه، در تضاد با روش مطالعه، میتواند به عنوان کار اضافی دیده میشود. امر سیاسی تنها زمانی سیاسی است که مقایسه آشکار یا ضمنی انجام گیرد. مطالعه یک واحد سیاسی، اعم از جامعه، خرده فرهنگ یا دوره، نشان میدهد که یک امر سیاسی را به عنوان یک واقعیت بیخردانه ساده و بدون مقایسه با دیگر جوامع، خرده فرهنگها، یا دورهها نشان میدهد.
روش تطبیقی -همراه با روش تجربی، روش آماری و روش مطالعه موردی- یکی از چهار روش علمی اساسی است که میتواند برای آزمایش اعتبار گزارههای نظری، اغلب با استفاده از دادههای تجربی[6] مورد استفاده قرار گیرد به عنوان مثال برای ایجاد روابط بین دو یا چند متغیر تجربی یا مفاهیم در حالی که همه متغیرهای دیگر ثابت است، این روش مورد استفاده قرار میگیرد.[7] بهطور خاص روش تطبیقی، عموماً وقتی که هیچکدام از روشهای تجربی و آماری نمیتوانند استفاده شوند به کار میرود. از دیگر طرف، روش تجربی به ندرت در علم سیاست میتواند استفاده شود،[8] از طرف دیگر، روش آماری در مورد بررسی تعداد زیادی از نمونهها، متضمن دستکاری ریاضی دادههای کمی است، در حالی که در تحقیقات سیاسی، به هنگام بررسی تعداد کمی از نمونهها باید رفتار متغیرهای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.[9] روش مطالعه موردی، طبق تعریف بالا نمیتواند یک روش علمی محسوب شود. اگرچه در به دست آوردن اطلاعات دربارهٔ موارد تنها میتواند مفید واقع شود که در آن صورت در روش مطالعه تطبیقی میتواند در انجام مقایسات مورد استفاده قرار بگیرند.[10]
چندین راهبرد در تحقیقات تطبیقی میتواند به کار رود.[11]
ارسطو در دستاورد خود سیاست، قانون اساسیهای مختلف را با معرفی یک نوعشناسی معروف بر اساس دو معیار مقایسه کردهاست. یکی از این دو معیار تعداد حاکمان (یکی، چند نفر یا تعداد زیادی) هست و دیگری ماهیت رژیم سیاسی (خوب یا فاسد) میباشد؛ بنابراین او شش نوع متفاوت از قانون اساسی را از هم متمایز مینماید: پادشاهی، اشراف سالاری و حکومت (انواع خوب) در مقابل استبداد، نخبه سالاری و دموکراسی (انواع فاسد)
تحلیل دموکراسی در آمریکا و نظام قدیمی و انقلاب فرانسه
هنر حکومت نشدن
مور در کتاب ریشههای اجتماعی دیکتاتوری و دموکراسی: لرد و دهقانان را در ساختن دنیای مدرن (۱۹۶۶) و انقلابها را در کشورهایی مانند انگلستان، روسیه و ژاپن با یکدیگر مقایسه میکند. تز او این است که انقلابهای تودهای، نخبگان جامعه را از شرکت در اداره جامعه محروم میکند و منجر به کمونیسم میشود و آن انقلابهایی که تنها نخبگان در آن شرکت کنند منجر به فاشیسم میشود؛ بنابراین تنها انقلابهایی که به وسیله بورژوازی شکل میگیرد منجر به دولت داری دموکراتیک میشود. برای مورد دورافتاده هند، روشهای امپراتوری مغول، حکومت سلطنتی بریتانیا و نظام کاستی یا طبقهای اشاره شد.
الموند و وربا در کتاب خود، فرهنگ مدنی، اولین بررسی و مطالعه نگرشها در بین ملتها به صورت عمده را آغاز کردند تا نقش فرهنگ سیاسی را در حفظ ثبات نظامهای دموکراتیک تعیین کنند.
موج سوم و نظم سیاسی در جوامع در حال گذار
چندرهبری
الگوهای دموکراسی (۱۹۹۹)، مطالعه جامع دموکراسیهای موجود در دنیا
انسان سیاسی: مبانی اجتماعی سیاست (۱۹۶۰)
احزاب و نظامهای حزبی
جوامع قوی و دولتهای ضعیف
در کتاب دولتها و انقلابهای اجتماعی: یک تجزیه و تحلیل تطبیقی فرانسه، روسیه و چین، تدا اسکاچپل انقلابهای کبیر فرانسه، روسیه و چین را با هم مقایسه میکند. سه رخدادی که از اساس با هم مشابه بودند در سه بستر کاملاً متفاوت به وقوع پیوستند. هدف اسکاچپل این بود که شباهتهای ممکن را که شاید به توضیح پدیده انقلاب سیاسی کمک کنند، را بیابد. از این دیدگاه، این کار مثال خوبی را از تحقیقی که طبق روش طراحی نظامهای دارای بیشترین تفاوت انجام شدهاست را ارائه میکند.
کتاب به کار بستن دموکراسی (۱۹۹۳)، کار عمدهای در ارزیابی این مسئله که چرا برخی از دولتهای دموکراتیک موفق میشوند و برخی شکست میخورند را انجام داده که بر اساس مطالعه دولتهای محلی ایتالیایی انجام گرفتهاست.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.