شهریار (کتاب)
From Wikipedia, the free encyclopedia
شهریار (به ایتالیایی: Il Principe) نام کتاب مشهور نیکولو ماکیاولی، اندیشمند ایتالیایی است که متن اصلی ماکیاولیسم بهشمار میرود. شهریار در سال ۱۵۱۳ میلادی به رشته تحریر درآمد ولی تا سال ۱۵۳۲ به چاپ نرسید.[1] ماکیاولی «شهریار» را پس از نوشتن به لورنزوی مدیچی، دوک اوربینو (نوهٔ لورنزوی مدیچی) پیشکش کرد.[2]
اطلاعات اجمالی نویسنده(ها), عنوان اصلی ...
نویسنده(ها) | نیکولو ماکیاولی |
---|---|
عنوان اصلی | De Principatibus |
کشور | فلورانس |
زبان | توسکانی (ایتالیایی) |
موضوع(ها) | علوم سیاسی |
گونه(های) ادبی | غیر داستانی |
ناشر | آنتونیو بلادو د آسولا. |
تاریخ نشر | ۱۵۳۲ |
پیش از | گفتارها |
بستن
پژوهندگان زندگی و آثار ماکیاولی برآنند که درک کامل عقاید او بدون خواندن دو کتاب وی، گفتارهایی در باب ده کتاب نخست تیتوس لیویوس[یادداشت 1] و شهریار، امکانپذیر نیست. تفاوت عمدهی این دو کتاب در اینست که ماکیاولی در گفتارها «آنچه باید باشد» را و در شهریار «آنچه هست» را بیان میکند. گفتارها اصولی را بیان میکند که جمهوریها باید سرمشق قرار دهند، شهریار با شاهزادهنشینها (ایالاتی که یک دوک آنان را اداره میکند) سروکار دارد.[3]