مردم گیلک
از اقوام ایرانیتبار / From Wikipedia, the free encyclopedia
مردم گیلک قومی ایرانیتبار[3][4] ساکن کرانههای جنوب غربی دریای خزر[5] هستند که ریشه در قوم باستانی ایرانینژاد به نام گلای دارند[6] و در سرزمینشان گیلان و بهصورت اقلیت در استانهای مازندران و تهران و البرز و قزوین زندگی میکنند. گیلکها از شرق با مردم طبری یا مازندرانیها، از غرب با تالشها و از جنوب با تاتها همجوار هستند.[7] گیلکها به زبان گیلکی سخن میگویند که یکی از زبانهای هندواروپایی از زبانهای شمال غربی ایرانی است.[8][9] محل سکونتشان از غرب به رضوانشهر و از شرق به تنکابن[10] و از شمال به دریای خزر و از جنوب به الموت و طالقان[11] میرسد و در نقاط مختلف به نام گیلک معروف است. اتنولوگ جمعیت گیلکها در سال ۲۰۲۱، ۴/۶۰۰/۰۰۰، چهار میلیون ۶۰۰ هزار نفر برآورد کردهاست.[12]
این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
اطلاعات اجمالی مناطق با جمعیت چشمگیر, زبانها ...
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
استانهای گیلان، مازندران، البرز، تهران، قزوین، قم | |
زبانها | |
زبان گیلکی | |
دین | |
• اکثریت: اسلام، مذهب شیعه دوازده امامی • اقلیت: کلیسای ارمنی، یهودی | |
قومیتهای وابسته | |
مردمان قفقاز، دیگر اقوام ایرانیتبار (آذری • بلوچ • تات • تالش • کرد • مازندرانی) | |
اگرچه گیلکها و مازندرانیها هیچ ساکنی از لحاظ فیزیکی در هیچکجای قفقاز ندارد اما آزمایشهای ژنتیکی میل آنها را به جمعیتهای قفقازی ثابت کرده و نشان داده که اجداد آنها از قفقاز سرچشمه گرفتهاند.[1][2] |
بستن