منی
مایع ترشحی از مجموعه غدد وزیکول سمینال ، غده پروستات و غدد پیازی میزراهی / From Wikipedia, the free encyclopedia
منی[1] یا گُشناب[2] (به انگلیسی: Semen) که در زبان یونانی به آن اسپرما گویند، یک شارهٔ آلی است که در انسان از مجموع اسپرم و ترشحات مجاری آن، ترشحات پروستات و ترشحات غددی که در کنار ریشهٔ آلت مرد قرار دارند، ساخته شدهاست. این مایع از اندامهای جنسی مردانهٔ انسان (بیضه) یا جانوران هرمافرودیت ترشح میشود و میتواند با تخمک جنس ماده فرایند لقاح را برقرار کند.[3]
این ترشحات دربردارندهٔ پروتئازها، آنزیمها و مواد قندی مانند فروکتوز، پروتئینها اند که برای تغذیه و ادامهٔ حیات سلولهای اسپرم مورد نیازند. همچنین این مواد محیطی را برای سلولهای اسپرم فراهم میکنند که آنها بتوانند درون آن جابهجا شوند یا در دیگر سخن شنا کنند. بوی خاصی که از آب منی متصاعد میشود، بهسبب همین ترکیبات است. بهسبب فروکتوز موجود در آن، این ترکیب شیرینمزه است و بویی شبیه به کلر دارد.
یکی از جاهایی که منی در آن ساخته میشود، غدهٔ وزیکولی است. این غده در لگن خاصره قرار دارد. تولید اسپرماتوزوم (منی) توقفی ندارد. ولی در عضو کوچک بالای هر بیضه و مجاری اسپرم (اپیدیدیم) جمع میشود و ممکن است تا ماهها همانجا بماند بدون آنکه قدرت باروری خود را کاملاً از دست بدهد و تنها با انجام سکس، خودارضایی یا گسیل شبانه (در خواب) به بیرون از بدن ریخته میشوند. فرایند جنسی که به بیرون ریخته شدن منی از بدن منتهی میشود برونریزش گویند و منی در این فرایند با سرعت ۴۵ کیلومتر بر ساعت از بدن مرد بیرون ریخته میشود.[4][5]
منی سالم دارای حداقل ۲۰ میلیون اسپرم در هر میلیلیتر از مایع منی و طبق جدیدترین استاندار سازمان بهداشت جهانی ۱۵ میلیون اسپرم در هر میلیلیتر از مایع منی میباشد. مایع منی در کنار اسپرم، دارای آب، قندهای ساده، مواد قلیایی (برای محافظت در مقابل محیط اسیدی میزراه مرد و محیط اسیدی واژن زن است.) همچنین در مایع منی موادی به نام پروستاگلندینها هستند که سبب انقباض رحم ولولههای تخمدانی میشوند؛ گذشته از این، موادی از قبیل ویتامین C، روی، کلسترول و پروتئینهای آزاد نیز در مایع منی وجود دارند.