مهرپرستی
آئین کهن ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
مِهرپرستی یا آیین مهر یا میترائیسم یک آیین ایرانی بود که بر پایه پرستش «میترا» (در پارسی میانه «مهر») بنیان نهاده شد. میثرِه یا مهر از ایزدان کهن ایرانی است که در ایران باستان، از دوران پیش از آیین زرتشت تا پایان دوران ساسانی، به عنوان ایزد عهد و پیمان، روشنایی، جنگاوری، پاکی و ناآلودگی مورد پرستش بوده است. میترائیسم برداشت رومیان از مهرپرستی بود که اسرار میترائی نیز نامیده میشود. میترائیسم در زمان اوج گستردگی جهانی خود در سدههای دوم و سوم میلادی از هندوستان تا انگلستان و اسپانیا پیروانی داشت.[1]
پرستندگان میتراس از نظام پیچیدهای مبتنی بر هفت درجه از تشرف و ضیافتهای آیینی همگانی پیروی میکردند. تشرفیافتگان خود را syndexioi به معنی «کسانی که دست در دست هم متحد شدهاند»، مینامیدند.[2] آنان در نیایشگاههای زیرزمینی که اکنون به آن mithraea (مفرد mithraeum) گفته میشود و در دین ایرانی مهرابه میگفتند، یکدیگر را ملاقات میکردند. تعداد زیادی از این پرستشگاهها باقی مانده است. به نظر میرسد خاستگاه این دین ایران بوده[3] و مرکز این آیین در روم بوده،[4] و در سراسر امپراتوری روم غربی تا منتهیالیه جنوبی آفریقای رومی و نومیدیا، منتهیالیه شمالی بریتانیای رومی،[5] و به میزان کمتری در سوریه رومی در شرق، محبوب بوده است.
میترائیسم رقیب مسیحیت اولیه پنداشته میشود.[6] در قرن چهارم، میتراپرستان مورد آزار و اذیت مسیحیان قرار گرفتند و متعاقباً این آیین تا پایان همان قرن در امپراتوری روم سرکوب شد و از میان رفت.[7]
یافتههای بیشمار باستانشناسی، از جمله مکانهای ملاقات، بناها و مصنوعات، به دانش مدرن دربارهٔ میترائیسم در سراسر فرمانروایی روم کمک کرده است.[8] شمایل میتراس نشان میدهد که وی از یک سنگ متولد میشود، گاوی را ذبح میکند، و ضیافتی را با خدای Sol (خورشید) برگزار میکند. نمونههای مرتبط با این آیین تا کنون در تقریباً ۴۲۰ مکان مختلف کشف شدهاست که از میان این آثار میتوان به حدود ۱۰۰۰ کتیبه، ۷۰۰ نمونه از صحنه ذبح گاو نر (تاورکتونی) و حدود ۴۰۰ اثر تاریخی دیگر اشاره کرد.[9] تخمین زده میشود که حداقل ۶۸۰ مهرابه تنها در شهر رم وجود داشتهاست.[10] هیچ روایت یا مطالب یزدانشناختی مکتوب از این آیین به جا نمانده است. اطلاعات محدودی را میتوان از حجاریها و اشارات مختصر یا گذرا در ادبیات یونانی و لاتین استخراج کرد. تفسیر شواهد فیزیکی پیدا شده در ارتباط با این آیین همچنان مسئلهساز و محل بحث است.[11]