هواپیمای جنگنده آمریکایی From Wikipedia, the free encyclopedia
مکدانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲ (به انگلیسی: McDonnell Douglas F-4 Phantom II) مشهور به فانتوم[2] (فانتوم در زبان انگلیسی به معنای شبح است)، جنگنده-بمبافکن دو سرنشینه و ۲ موتوره مافوق صوت و دوربرد است که توانایی عملیات در تمام ساعات شب و روز و همه شرایط آب و هوایی را دارد. از فانتوم به عنوان یکی از بهترین و مشهورترین جنگندههای سده بیستم میلادی نام برده میشود.[3]
اف-۴ فانتوم ۲ | |
---|---|
کاربری | هواگرد رهگیر، جنگنده-بمبافکن |
کشور سازنده | آمریکا |
تولیدکننده | مکدانل مکدانل داگلاس |
نخستین پرواز | ۲۲ مه ۱۹۵۸ |
معرفیشده در | ۱۹۶۱ |
بازنشستگی | ۱۹۹۲ (بریتانیا) ۱۹۹۶ (استفاده رزمی ایالات متحده) ۲۰۱۳ (آلمان) ۲۰۱۶ (پهپاد هدف آمریکا)[1] ۲۰۲۱ (ژاپن) |
وضعیت | استفاده محدود |
کاربر اصلی | نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا (پیشین) نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (پیشین) نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (پیشین) |
ساختهشده | ۱۹۵۸–۱۹۸۱ |
تعداد ساختهشده | ۵٬۱۹۵ |
هزینه هر فروند | ۲٫۴ میلیون دلار آمریکا (FY1965، ساخت جدید اف-۴ای) (برابر با ۱۵٫۳ میلیون دلار در ۲۰۲۱) |
گونهها | مکدانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲ |
فانتوم ۲ از سال ۱۹۶۰ وارد خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده گردید. کارایی که فانتوم از خود نشان داد، سبب آن شد که نیروی هوایی و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده که در ابتدا به آن علاقهای نداشتند آن را سفارش و استفاده از آن را آغاز کردند. شرکت مکدانل داگلاس این هواپیما را تا اواخر دهه ۱۹۷۰ برای نیروی دریایی ایالات متحده میساخت[4] سرعت فانتوم به عنوان یک جنگنده بزرگ به بیش از ۲٫۲ ماخ میرسد، در عین حال توانایی حمل ۸۴۸۰ کیلوگرم سلاح و مهمات از جمله موشک، راکت و بمب را در ۹ جایگاه خارجی دارا میباشد. اف-۴ مانند دیگر رهگیرهای زمان خود بدون توپ مسلسل داخلی طراحی شده بود اما در مدلهای بعدی، توپ گاتلینگ ۲۰مم ام۶۱ والکان در آن جاسازی شد. این جنگنده در ابتدای خدمت خود توانست ۱۵ رکورد جهانی هنگام پرواز همچون حداکثر سرعت و حداکثر ارتفاع پرواز[5] را به خود اختصاص دهد.[6]
فانتوم در ویتنام جانشین اف-۱۰۵ شد و بهطور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان یک جنگنده برتری هوایی (و در اواخر جنگ شناسایی و بمبافکن) به خوبی ایفای نقش نمود. فانتوم آخرین جنگنده نیروی هوایی آمریکا بود که خلبانان تکخال زیادی در قرن بیستم داشت. در جنگ ویتنام، یک خلبان از نیروی هوایی آمریکا[7] و یک خلبان از نیروی دریایی آمریکا هرکدام به پنج پیروزی در نبرد هوایی دست یافتند و به عنوان خلبان تکخال رسیدند.[7] این هواپیما در طی دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ستون فقرات نیروی هوایی آمریکا را تشکیل میداد. این هواپیما بهتدریج با هواپیماهایی جدیدتری همچون اف۱۵ و اف۱۶ در نیروی هوایی آمریکا، اف-۱۴ تامکت و اف-۱۸ هورنت در نیروی دریایی آمریکا جایگزین شد. در سال ۱۹۹۱ در جنگ خلیج فارس از فانتوم اف-۴ برای شناسایی، شکار رادارها و موشکهای زمینبههوا و نیز تحتفشار قرار دادن جنگندههای عراقی استفاده شد تا اینکه در سال ۱۹۹۶ میلادی رسماً بازنشسته شد.[8][9] فانتوم اف-۴ تنها هواپیمایی بود که در هر دو تیم نمایش هوایی ایالات متحده یعنی تاندربیردز نیروی هوایی (اف۴ای) و بلو انجلز نیروی دریایی (اف۴جی) بکار گرفته شد.[10][11][12] فانتوم علاوه بر نیروهای دریایی و هوایی ایالات متحده در ارتش ۱۱ کشور دیگر نیز خدمت کرده است. فانتومهای اسرائیلی در درگیریهای اعراب و اسرائیل عملیاتهای بسیاری انجام دادهاند.
شاه ایران در سال ۱۹۷۴ تعداد ۲۰۹ فروند از این جنگنده را خرید که در جنگ ایران و عراق نقش مهمی ایفا کردند و اکنون نیز ستون فقرات نیروی هوایی ایران را تشکیل میدهد. این هواپیما هنوز در نیروی هوایی ۱۱ کشور از جمله ایران (انواع دی، ئی، و آرافئی) خدمت میکند. در نیروی هوایی ایالات متحده از آن به عنوان پهپاد (بدون سرنشین) به عنوان هدف در تمرینات موشکی و درگیریهای هوایی استفاده میشود. خط تولید این هواپیما از ۱۹۵۸ تا ۱۹۸۱ فعال بوده و ۵۱۹۵ فروند اف-۴ در آن تولید شده است که بیشترین تعداد هواپیمای مافوق صوت تولید شده از یک نوع در آمریکاست[10].
در سال ۱۹۵۳ دفتر طراحی مکدانل کار بر روی اصلاح اف۳اچ را آغاز نمود. در سال ۱۹۵۴ یک نمونه کامل از هواپیمای طراحی شده به نام اف۳اچ-جی ساخته شد و به نیروی دریایی ارائه گردید. این طرح به شدت مورد توجه قرار گرفت و بنابراین دستور ساخت دو فروند نمونه اولیه از سوی نیروی دریایی به مکدانل داده شد. این طرح، هواپیمایی بود تکسرنشین و مجهز به ۴ قبضه مسلسل ۲۰ میلیمتری و دارای ۱۱ جایگاه حمل بمب یا موشک که توانایی عملیات در هر شرایط آبوهوایی را دارا بود. نیروی رانش آن توسط ۲ موتور از نوع جی-۶۵ تأمین میگردید و این جنگنده را به راحتی به سرعت ۱٫۵ ماخ میرساند. اما در سال ۱۹۵۴ میلادی با توجه به شرایط جدید حاکم بر سیاست خارجی ایالات متحده و مأموریتهای محوله به نیروی دریایی، موارد مهمی به قابلیتهای درخواستی مورد نظر برای این جنگنده اضافه شد که موجب تأخیر در طراحی و ساخت این هواپیما گردید، از جمله این موارد میتوان قابلیت شرکت در عملیاتهای رهگیری و دفاع، قابلیت پرواز در شرایط جوی مختلف و مشکل، اضافه شدن یک رادار پیشرفته ایان/ایپیکیو ۱۰۹ و افزودن نفر دوم به خدمه برای هدایت رادار را نام برد.
فانتوم اف۴، جنگنده-بمبافکن دو سرنشینهای است که به عنوان هواپیمای رهگیر برای پر کردن خلأ موجود در جنگندههای دفاعی نیروی دریایی آمریکا طراحی شد. از نوآوریهای بهکار رفته در آن میتوان به رادار دوپلر پالس پیشرفته آن و نیز بهکارگیری گسترده تیتانیوم در بدنه آن اشاره کرد.[13]
علاوه بر اندازه و بیشینه وزن برخاست بالای ۶۰٬۰۰۰ پوندی (۲۷٬۰۰۰ کیلوگرم) آن، اف۴ بیشینه سرعت ۲٫۲۳ ماخ را دارد و سرعت اوجگیری اولیه آن بیش از ۴۱٬۰۰۰ فوت بر دقیقه (۲۱۰ متر بر ثانیه) است.[14] ۹ جایگاه تسلیحات آن توانایی حمل بیش از ۱۸٬۶۵۰ پوند (۸۴۸۰ کیلوگرم) جنگافزار، شامل موشکهای هوابههوا، هوا به سطح، هدایتشده، هدایتنشده و بمبهای هیدروژنی را دارد.[15] همچون دیگر هواپیماهای رهگیر آن زمان، اف۴ بدون توپ داخلی بود.[16]
طراحی این هواپیمای جنگنده دو سرنشینه که برد بالا و امکان حمل جنگافزار بالایی را داشت پایهای برای طراحی نسل بعدی جنگندههای سبک بهینه شده برای جنگ در طول روز بود.[17]
در جنگهای هوایی بزرگترین برتری فانتوم، شتاب بالای آن بوده است. این توانایی باعث میشد خلبانهای متبحر حق انتخاب برای آغاز یک جنگ هوایی یا عقبنشینی از آن را داشته باشند.[18] هواپیمای غولپیکر فانتوم که برای شلیک موشکهای هدایتشونده با رادار طراحی شده بودند چابکی رقبای ساخت شوروی خود مانند میگها را نداشتند و گاه در مانورهای سخت، از مسیر خود منحرف شده و دچار پیچ خوردنهای غیرقابل کنترل میشد، با این حال خلبانان معتقد بودند که هواپیما انعطاف خوبی در عملکرد دارد و پرواز با آن راحت است. در سال ۱۹۷۲ به بالهای مدل اف-۴ ئی، هوازه را افزودند که به آن توانایی مانور با زاویه حمله بالا را میداد.[19]
موتورهای جی ۷۹ دود سیاه غلیظی را تولید میکرد که فانتومها را از دور قابل شناسایی میکرد.[20] خلبانها این دود را با بهکارگیری حالت پسسوز از میان میبردند[21] اما این کار راندمان سوخت را کم میکرد. بعضی از خلبانها پس سوز را در یک موتور هواپیما استفاده میکردند که این کار روی شتاب هواپیما همان تأثیر را میگذاشت که از پسسوز در هر دو موتور استفاده شود و از طرفی هم دود بهشدت سیاه غلیظ موقعیت هواپیما را مشخص نمیکرد.
یکی از ضعفهای بزرگ فانتوم در طراحیهای اولیه آن نبود مسلسل داخلی در آن بود. چون برای دوره کوتاهی عقیده بر این بود که جنگهای هوایی چرخشی در سرعتهای مافوق صوت غیرممکن است و در واقع به خلبانان یاد داده نمیشد که چگونه با این هواپیما با جنگندههای دیگر درگیر شوند. اما در واقعیت جنگهای هوایی معمولاً در سرعتهای زیر صوت دنبال میشدند چون خلبانان با کاهش سرعت خود تلاش میکردند پشت سر هواپیمای دشمن قرار بگیرند. ضمناً موشکهای هوا به هوای گرمایاب و هدایتشده آن دوران هم ضعیف بودند و شانس اصابت کمی داشتند. در نهایت این ضعف با اضافه کردن مسلسل ۲۰ میلیمتری شش لول ام۶۱ والکان در اف-۴ ئی جبران شد.[19]
اف-۴ سی | آراف-۴ سی | اف-۴ دی | اف-۴ ئی | |
---|---|---|---|---|
هزینه بخش تحقیق و توسعه | – | ۶۱٬۲۰۰ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۳۷ ۴۵۱٬۳۴۲ از ۱۹۷۳ تا اکنون | – | ۲۲٬۷۰۰ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ ۱۶۷٬۴۱۰ از ۱۹۷۳ تا اکنون |
بدنه | ۱٬۳۸۸٬۷۲۵ در ۱۹۶۵ ۱۰٬۲۴۱٬۶۶۴ (اکنون) | ۱٬۶۷۹٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۱۲٬۳۸۲٬۴۰۳ (اکنون) | ۱٬۰۱۸٬۶۸۲ در ۱۹۶۵ ۷٬۵۱۲٬۶۴۵ در ۲۰۰۸ | ۱٬۶۶۲٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۱۲٬۲۵۷٬۰۳۱ (اکنون) |
موتورها | ۳۱۷٬۶۴۷ در ۱۹۶۵ ۲٬۳۴۲٬۶۰۵ (اکنون) | ۲۷۶٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۲٬۰۳۵٬۴۶۴ (اکنون) | ۲۶۰٬۵۶۳ در ۱۹۶۵ ۱٬۹۲۱٬۶۱۸ (اکنون) | ۳۹۳٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۲٬۸۹۸٬۳۲۳ (اکنون) |
تجهیزات الکترونیکی | ۵۲٬۲۸۷ در ۱۹۶۵ ۱۸۵٬۶۱۰ (اکنون) | ۲۹۳٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۲٬۱۶۰٬۸۳۶ (اکنون) | ۲۶۲٬۱۰۱ در ۱۹۶۵ ۱٬۹۳۲٬۹۶۰ (اکنون) | ۲۹۹٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۲٬۲۰۵٬۰۸۶ (اکنون) |
جنگافزار | ۱۳۹٬۷۰۶ در ۱۹۶۵ ۱٬۰۳۰٬۳۱۳ (اکنون) | ۷۳٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۵۳۸٬۳۶۵ (اکنون) | ۱۳۳٬۴۳۰ در ۱۹۶۵ ۹۸۴٬۰۲۹ (اکنون) | ۱۱۱٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۸۱۸٬۶۱۰ (اکنون) |
مهمات | – | – | ۶٬۸۱۷ در ۱۹۶۵ ۵۰٬۲۷۴ (اکنون) | ۸٬۰۰۰ در ۱۹۶۵ ۵۸٬۹۹۹ (اکنون) |
هزینه پرواز | ۱٬۹ میلیون (۱۹۶۵) ۱۴ میلیون (اکنون) | ۲٬۳ میلیون (۱۹۶۵) ۱۷ میلیون (اکنون) | ۱٬۷ میلیون (۱۹۶۵) ۱۲٬۵ میلیون (اکنون) | ۲٬۴ میلیون (۱۹۶۵) ۱۷٬۷ میلیون (اکنون) |
هزینه تغییرات | ۱۱۶٬۲۸۹ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ ۸۵۷٬۶۱۶ از ۱۹۷۳ تا اکنون | ۵۵٬۲۱۷ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ ۴۰۷٬۲۱۸ از ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۸ | ۲۳۳٬۴۵۸ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ ۱٬۷۲۱٬۷۲۲ از ۱۹۷۳ تا اکنون | ۷٬۹۹۵ از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ ۵۸٬۹۶۲ از ۱۹۷۳ تا اکنون |
هزینه پرواز هر ساعت | ۹۲۴ در ۱۹۶۵ ۶٬۸۱۴ در ۲۰۰۸ | ۸۶۷ در ۱۹۶۵ ۶٬۳۹۵ (اکنون) | ۸۹۶ در ۱۹۶۵ ۶٬۶۰۸ (اکنون) | ۸۶۷ در ۱۹۶۵ ۶٬۶۰۸ (اکنون) |
هزینه نگهداری بهازای هر ساعت پرواز | ۵۴۵ در ۱۹۶۵ ۴٬۰۱۹ (اکنون) |
نکته: مقادیر این جدول با ارزش دلار آمریکا در سال ۱۹۶۵ بیان شدهاند[22] و تغییرات آن به ازای تورم محاسبه شده است.
نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در ابتدا تصمیم داشت جهت دور کردن میگهای نیروی هوایی شوروی، جنگنده اف-۱۱۱ را از کارخانه جنرال داینامیکس خریداری نماید؛ ولی با شکست پروژه این هواپیما، آمریکا تصمیم گرفت که جنگنده فانتوم که در جنگ ویتنام امتحان خوبی پس داده بود را به ایران بفروشد. گفتنی است این هواپیما نیز در نبرد با جنگنده پیشرفته میگ-۲۵ ناکام ماند و ایران مجبور شد از شرکت گرومن هواپیمای جنگندهٔ اف-۱۴ تامکت را خریداری نماید.[23]
نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بعد از نیروی هوایی اسرائیل دومین مشتری این جنگنده از لحاظ تعداد سفارش بهشمار میرود. تعداد دقیق فانتومهای تحویل شده به ایران از سوی آمریکا دقیقاً مشخص نیست. بر اساس یکی از برآوردها، ۲۹ فروند اف-۴ دی، ۱۶۲ فروند اف-۴ ئی و ۱۷ فروند آراف-۴ ئی و ۲تا۳ فروند آراف-۴سی به ایران تحویل داده شده است.[24] منبع خبری دیگری روال سفارش و تحویل فانتومها به ایران را به این ترتیب معرفی کرده: سفارش ۳۲ فانتوم اف-۴ دی در ۱۹۶۷ و تحویل آنها در سپتامبر ۱۹۶۸، سفارش ۱۷۷ اف-۴ ئی و ۱۶ آراف-۴ ئی در ۱۹۷۳ و تحویل آنها در ۱۹۷۷.[25]
بسیاری از تجهیزات اضافه و قطعات یدک خریداری شده در آمریکا نگهداری میشدهاند. خلبانان ایرانی این جنگنده در آمریکا و پاکستان دورههای آموزشی را طی کرده بودند. نیروی هوایی شاهنشاهی ایران از این جنگنده در جنگ ظفار و کمک به سرکوب شورشیان عمان و همچنین پاسداری از مرزهای شمالی و غربی ایران در برابر تجاوزات هوایی پراکنده شوروی و عراق استفاده نموده است.
بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و قطع رابطه ایران و آمریکا، این احتمال وجود دارد که این جنگنده با قطعات اصلی تجهیز نشده باشد. در طول جنگ ایران و عراق نیز ایران قطعات یدکی این جنگنده را از طرق مختلفی تأمین میکرد. گاه این قطعات را در چهارچوب توافقاتی همچون ماجرای مکفارلین بهطور مستقیم از آمریکا تأمین میکرد. گاه با کمک دلالان اسلحه اسرائیلی بهطور مخفیانه، و گاه نیز توربوفنهای ساخت رولز-رویس پیالسی را از کشورهای اروپایی عضو پیمان ناتو خریداری و به جای موتورهای اصلی بدون قطعات یدکی جایگزین میکرد.[26] همچنین بنابر اظهارات یکی از اعضای تیم مذاکرهکننده در ماجرای مکفارلین، تعدادی جنگنده فانتوم مازاد نیروی هوایی اردن و اتیوپی نیز با جلب رضایت آمریکا، خریداری و در طول جنگ به کار گرفته شد.[27]
نام خلبان | تعداد پیروزی | جنگندههای شکار شده | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نوع | سلاح | تاریخ | |||||||
عباس دوران[29] | ۳ | میگ-۲۳ میگ-۲۳ میگ-۲۱ |
ایم-۷ئی ایم-۷ئی ایم-۷ئی |
۵۹/۷/۷ ۵۹/۷/۷ ۵۹/۸/۱۱ | |||||
راثی[29] | ۱ | میگ-۲۳ | ام۶۱ والکان | ۵۹/۶/۲۹ | |||||
ادیبی[28] | ۱ | سوپر اتاندارد | ایم-۷ئی | ۶۳/۱/۱۳ | |||||
حسیبی[29] | ۱ | میگ-۲۳ | ایم-۹پی | ۵۹/۷/۲۱ | |||||
عباسی[28] | ۱ | میگ-۲۳ | ایم-۹پی | ۶۰/۲/۶ | |||||
سالاری[28] | ۱ | میگ-۲۳ | ایم-۹پی | ۶۷/۳/۲۴ | |||||
افخمی[28] | ۱ | میگ-۲۱ | ؟ | ؟ /۵۹/۹ | |||||
سرلک[28] | ۱ | میگ-۲۱ | ام۶۱ والکان | ۶۰/۲/۵ | |||||
مهلوجی[28] | ۱ | میگ-۲۱ | ایم-۹پی | ۶۰/۲/۶ | |||||
مفیدی[28] | ۱ | میگ-۲۱ | ایم-۹پی | ۶۰/۶/۳۱ | |||||
علیرضا یاسینی | ۱ | سوپر فرلون | ایجیام-۶۵ | ۶۵/۴/۲۱ |
فانتوم به جز در نیروهای مسلح ایالات متحده در نیروی هوایی بسیاری کشورها از جمله استرالیا، مصر، آلمان، بریتانیا، یونان، ایران، اسرائیل، ژاپن، اسپانیا، کره جنوبی و ترکیه مورد استفاده قرار گرفته است.
نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (RAAF) بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳ تا پیش از تحویل جنرال داینامیکس اف-۱۱۱سی سفارشی خود تعداد ۲۴ فروند F-4E از نیروی هوایی ایالات متحده اجاره نمود. در این مدت این هواپیماها از چنان محبوبیتی برخوردار شدند که نیروی هوایی استرالیا تصمیم گرفت تا پس از تحویل اف-۱۱۱سیهای خود نیز، فانتومهای اجارهای را نگه دارد.[30] فانتومهای استرالیا در پایگاه امبرلی و در دو اسکادران شماره ۱ و شماره ۶ به کار گرفته میشدند.[31]
نیروی هوایی مصر، در سال ۱۹۷۹ تعداد ۳۵ فروند از فانتومهای F-4E که پیشتر در نیروی هوایی ایالات متحده خدمت میکردند به همراه تعدادی موشک ایم-۷ اسپارو، ایم-۹ سایدوایندر و ماوریک به مبلغ ۵۹۴ میلیون دلار طی برنامهای با نام "Peace Pharaoh" خریداری نمود.[32] در سال ۱۹۸۸ تعداد ۷ فروند فانتوم مازاد نیروی هوایی آمریکا نیز خریداری شد.[33] همچنین تا اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی، تعداد ۳ فروند فانتوم فرسوده نیز جایگزین گردیدند.[30]
نیروی هوایی آلمان (لوفت وافه) در سال ۱۹۶۹، ۸۸ فروند F-4E سفارش داد که در ژانویه سال ۱۹۷۱ آنها را دریافت کرد، این هواپیماها از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۳ بازنشسته شدند.[34][35]
در سال ۱۹۷۱ نیروی هوایی یونان شروع به سفارش فانتوم کرد و از سال ۱۹۷۴ F-4E را تحویل گرفت. در اوایل دهه ۱۹۹۰، نیروی هوایی یونان RF-4E و F-4Eهای اضافی از آلمان و ایالات متحده را دریافت کرد.
در تاریخ ۵ مه ۲۰۱۷، نیروی هوایی یونان بهطور رسمی RF-4E را در مراسم عمومی بازنشسته کرد.[36]
نیروی هوایی شاهنشاهی ایران پس از نیروی هوایی اسرائیل دومین مشتری این جنگنده از لحاظ تعداد سفارش بهشمار میرود. نیروی هوایی ایران ۲۲۵ فروند فانتوم سفارش داد که شامل F-4D , F-4E , RF-4E به ایران تحویل داده شده است. در طول جنگ سرد و در جریان پروژه ژن تیره، یک آر اف۴سی ایرانی توسط یک فروند میگ-۲۱ متعلق به شوروی، سرنگون شد.[37]
نیروی هوایی اسرائیل بزرگترین مشتری خارجی فانتوم بود و همچنین در صنایع نظامی خود نیز از این جنگنده با نامهای اورو(RF-4Es) و کورناس(F-4E) تولید میکرد، این هواپیماها در درگیریهای اعراب و اسرائیل حضور گسترده و مؤثری داشتند. اسرائیل، در دهه ۱۹۸۰، برنامهٔ ارتقا و مدرنیزه کردن فانتومهای خود را آغاز کرد و بخش قابلتوجهی از آنها را ارتقا داد، آخرین فانتومهای اسرائیلی در سال ۲۰۰۴ بازنشسته شدند.
نیروی هوایی ژاپن در سال ۱۹۶۸، تعداد ۱۴۰ فروند فانتوم F-4EJ را که فاقد قابلیتهایی مانند سوختگیری هوایی، سیستم موشکی ایجیام-۱۲ بولپاپ، سیستم کنترل هستهای و قابلیت حمله زمینی بودند را خریداری کرد.[38][39] در سال ۱۹۸۱، شرکت صنایع سنگین میتسوبیشی این هواگردها را به F-4EJ Kai که برخی از قابلیتهای ذکر شده را شامل میشد، ارتقا داد. تا سال ۲۰۰۷ نیروی هوایی ژاپن ۹۰ فروند F-4EJ Kai را در خدمت داشت، تا اینکه ژاپن به فکر بازنشستگی و یافتن جایگزینی برای آنها افتاد.[40][41] ژاپنیها پس از بررسی چندین جنگنده، در سال ۲۰۱۱، جنگنده نسل پنجم و مدرن اف-۳۵ را انتخاب کردند و ۱۴۷ فروند از آن جنگنده را سفارش دادند. در ۹ مارس ۲۰۲۰ آخرین فانتومهای شناسایی ژاپن، بازنشسته شدند.[42]
نیروی هوایی اسپانیا نخستین سری از فانتومهای F-4C که قبلاً در نیروی هوایی آمریکا مشغول به خدمت بودند را در سال ۱۹۷۱ طی پروژه ای با نام "Peace Alfa" خریداری نمود. در سال ۱۹۸۹ هواپیمای C.12 بازنشست شد و در همان زمان نیروی هوایی تعدادی RF-4C سابق نیروی هوایی آمریکا را دریافت نمود و نام CR.12 برای آن تعیین شد. در سالهای ۱۹۹۵–۱۹۹۶ این هواپیماها، بهروزرسانی وسیعی از نظر اویونیک شدند. نیروی هوایی اسپانیا RF-4های خود را در سال ۲۰۰۲ بازنشسته کرد.[43][44]
نیروی هوایی کره جنوبی خرید نخستین سری از فانتومهای F-4D دست دوم متعلق به نیروی هوایی آمریکا را طی پروژهای با نام "Peace Spectator" از سال ۱۹۶۸ آغاز کرد که فرایند تحویل آنها تا سال ۱۹۸۸ ادامه یافت. همچنین این کشور در طی پروژه دیگری با نام "Peace Pheasant II" تعدادی F-4E نو و تعدادی بازنشسته شده در نیروی هوایی آمریکا را خریداری نمود.[45]
نیروی هوایی ترکیه در سال ۱۹۷۴، ۴۰ فروند جنگنده فانتوم F-4E را دریافت کرد، در سال ۱۹۷۷ تحت برنامه صلح الماس ۳ از ایالات متحده آمریکا، پس از امضای قرارداد، تعداد ۳۲ فروند F-4E و ۸ فروند RF-4E را دریافت کرد، و سپس در سال ۱۹۸۷ طی قرارداد صلح الماس ۴، ۴۰ فروند F-4E دست دوم نیروی هوایی آمریکا و همینطور در سال ۱۹۹۱ نیز ۴۰ فروند دیگر متعلق به گارد ملی هوایی آمریکا دریافت شدند، پس از بازنشستگی فانتومها در نیروی هوایی آلمان در سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ بیش از ۳۲ فروند RF-4E به ترکیه منتقل شدند، در سال ۱۹۹۵ صنایع هوافضای اسرائیل طی قراردادی پذیرفت تا ۵۴ فروند F-4E متعلق به ترکیه را به F-4 2020 Terminator ارتقا دهد. طی این سالها فانتومها در کنار اف-۱۶ها، ستون فقرات نیروی هوایی ترکیه را تشکیل میدادند و برای حمله به مقرهای اصلی گروه حزب کارگران کردستان (پ.ک. پ) در عملیاتهای نظامی مداوم در شمال عراق مورد استفاده قرار میگرفتند، در ۲۲ ژوئن سال ۲۰۱۲ یک هواپیمای شناسایی RF-4E متعلق به ترکیه در نزدیکی مرز سوریه توسط پدافند ارتش سوریه رهگیری و ساقط شد. ادعای ترکیه این بود که این هواپیما در حریم هوایی بینالمللی حضور داشته در حالی که مقامات سوری مدعی بودند که در حریم هوایی سوریه این هواپیما را ساقط کردهاند، در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵، نیز ۲ فروند RF-4E دیگر در منطقه ملطیه در جنوب شرقی ترکیه بهدلایل نامعلومی سقوط کردند. در ۵ مارس ۲۰۱۵ یک فروند RF-4E در ناحیه آناتولی مرکزی سقوط کرد و هردو خلبان آن جان باختند، پس از این حوادث نیروی هوایی ترکیه RF-4E را از تجهیزات فعال خود حذف کرد. ترکیه قصد داشت که فانتومهای خود را با جنگندههای پیشرفتهٔ اف-۳۵، جایگزین کند که به دلیل کنار گذاشته شدن از پروژه توسط آمریکا، این طرح لغو شد. فانتومهای ترکیه تا سال ۲۰۲۰، همچنان فعال و در حال خدمت بودند.[46][47]
F-4K (FG.1) | F-4M (FGR.2) | F-4J (UK) | |
---|---|---|---|
نخستین پرواز | ۲۷ ژوئن ۱۹۶۶ | ۱۷ فوریه ۱۹۶۷ | ۱۰ اوت ۱۹۸۴ |
طول | ۵۷ فوت ۷ اینچ (۱۷٫۵۵ متر) | ۵۸ فوت ۳ اینچ (۱۷٫۷۵ متر) | |
ارتفاع | ۱۶ فوت ۱ اینچ (۴٫۹۰ متر) | ۱۶ فوت ۹ اینچ (۵٫۱۱ متر) | ۱۶ فوت ۶ اینچ (۵٫۰۳ متر) |
پهنای بال | ۳۸ فوت ۵ اینچ (۱۱٫۷۱ متر) | ||
موتورها | 2 x RR Spey 203 | 2 x RR Spey 202/204 | 2 x J79-GE-10B |
بیشترین سرعت | ماخ ۱٫۹ | ماخ ۲٫۱ | |
کل تعداد تولیدی | ۵۲ | ۱۱۸ | ۱۵ |
گونههای طراحی شده برای نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده هستند. گونه F-4B بعدها به F-4N و گونه F-4J نیز به F-4S ارتقا یافت.
گونههای ساخته شده برای نیروی هوایی ایالات متحده هستند. در گونه F-4E از توپ اتوماتیک ام۶۱ والکان استفاده شده است. همچنین F-4E و F-4D بیشترین تعداد تولید و صادرات در بین انواع فانتومها را به خود اختصاص داده و بهطور وسیع در سیستم دفاعی Semi-Automatic Ground Environment آمریکا به کار گرفته شدهاند.
گونه اختصاصی طراحی شده برای عملیاتهای موسوم به SEAD نیروی هوایی آمریکا که در آن سامانههای راداری و اویونیک از F-4E ارتقا یافته است. بعدها F-4G جدیدی برای کاربرد در نیروی دریایی بهطور کامل طراحی شد.
گونههای اختصاصی نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا (F-4K) و نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (F-4M) که در آن از موتور توربوفن رولز-رویس اسپی استفاده شده است.
نمونه ساده شده F-4E که به صورت تحت لیسانس در ژاپن تولید شده است.
گونه ساده شده F-4E جهت صادرات به آلمان
گونههای بازنشسته از خدمت که به عنوان نمونه کنترل از راه دور جهت آزمایش سلاحها و تجهیزات نیروی هوایی، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا استفاده میشوند.
انواع شناسایی تاکتیکی
مشخصات عمومی
عملکرد
جنگافزار
توسعه مرتبط
هواپیماهای مشابه
فهرستها
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.