نظم خودجوش
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظم خودجوش یا نظم خودانگیخته (به انگلیسی: Spontaneous order) مفهومی کلی در مورد نظم های جزئی در آشفتگی های کلی است. به عبارتی دیگر نظم خودجوش همان نظمی است که کاری با غریضه انسان و اعتقادات او ندارد بلکه نظمی است که همیشه بدون برنامهریزی در آشفتگی های بزرگ پدید می آید و ما در همهجا شاهد اون هستیم مانند اعضای بدن انسان که در نگاه کلی ظاهرا بینظمی و آشفتگی بسیاری در درون بدن در حال رخ دادن است ولی اگر دقیق به جرئیات توجه کنیم میبیم در همان آشفتگی (مانند انتقال خون و انتقال پیام های عصبی) تمام اعضای بدن بر اساس نظمی خاص با یکدیگر در حال همکاری هستند که این نظم توسط خود انسان کنترل نمیشود بلکه تمام اعضای بدن به صورت خودجوش به این نتیجه رسیده اند که برای بقا نیاز به نظمی خودجوش دارند که با یکدیگر همکاری کنند.نظم خودجوش همان نظمی است که انسان ها در بازار به آن عمل میکند که در صورت عدم همکاری در نظم بازار،مانند عضوی از بدن میشوند که کار خود را انجام نمیدهد و بخاطر همین بازار آنها را طرد کرده و نمیتوانند در آن نظم فعالیت کنند به عبارتی دیگر نظم خودجوش یا خودانگیخته برایند رفتار تکتک آدمیان و نهادهای ریز و درشتی است که در بازار فعالیت میکنند. در خلاصهترین شکل ممکن، نتایج مفید اقتصاد بازار همانطور که آدام فرگوسن میگوید، «نتیجه کنشهای انسانها است ولی نتیجه طراحی انسان نیست.» [1]