پرواز فضایی بدون سرنشین به ایستگاه فضایی بینالمللی
From Wikipedia, the free encyclopedia
پروازهای فضایی بدون سرنشین به ایستگاه فضایی بینالمللی (به انگلیسی: Uncrewed spaceflights to the International Space Station) (ISS)، پروازهای سفینههایی هستند که در اصل برای حمل و تحویل بار ساخته شدهاند، با این حال چندین واحد روسی آن نیز پس از پرتاب و راهاندازی بدون سرنشین به بندرگاه مقصد متصل شدهاند. مأموریتهای رساندن ذخیرههای مورد نیاز معمولاً از فضاپیمای پروگرس روسی، فضاپیمای ترابری خودکار اروپایی، خودرو انتقال اچ-۲ ژاپنی که کانتوری خوانده میشود، و نیز فضاپیماهای دراگن و سیگنوس آمریکایی استفاده میکنند. سیستم اصلی پیوند برای فضاپیمای پیشرفته، سیستم خودکار کرز (Kurs) است که سیستم TORU دستی به عنوان سیستم پشتیبان برای آن در نظر گرفته شدهاست. فضاپیماهای ترابری خودکار هم، همچنین از از سیستم کرز استفاده میکنند، اما با سیستم دستی تورو مجهز نیستند. فضاپیماهای پروگرس و ترابری خودکار هردو میتوانند تا شش ماه در حالت اتصال پایدار بمانند.