پروتئین تاو
From Wikipedia, the free encyclopedia
پروتئینهای تاو (به انگلیسی: Tau Proteins) پروتئینهایی هستند که ریزلولهها را تثبیت میکنند. پروتئین تاو در نورونهای دستگاه عصبی مرکزی به فراوانی و در آستروسیتها و الیگودندرسیتها به میزان کمتری یافت میشوند. پروتئینهای تاوی که کارکرد خود را در تثبیت کردن ریزلولهها از دست دادهاند عامل اصلی بیماریهای مرتبط به زوال عقل مانند آلزایمر و پارکینسون هستند.
در بیماری آلزایمر تاو غیرطبیعی از ریزلولهها جدا شده و باعث از هم پاشیدن ریزلولهها میشود. فرافسفرگیری پروتئینهای تاو باعث خودسامانی و در نهایت ایجاد کلافههای عصبی رشتهای میشود.[4] به وجود آمدن این کلافهها در داخل نورون جابجایی و ترابری سلول را از کار میاندازد و باعث مرگ سلول میشود. این باعث گسست و قطع ارتباط نورونها در قسمتهای خاص مغز و نهایتاً از دست دادن حافظه میشود.
پروتئینهای تاو حاصل پیرایش ژن MAPT هستند و بر روی کروموزوم ۱۷ قرار گرفتهاند. این پروتئین در سال ۱۹۷۵ به وسیله مارک کیشنر بیوشیمیدان آمریکایی در دانشگاه پرینستون کشف شد.
پروتئینهای تاو به واسطه پیرایش دگرسان (به انگلیسی: alternative splicing)، از ژن MAPT ساخته میشوند.[5][6] پروتئین تاو به عنوان یک پروتئین ذاتاً بی نظم شناخته میشود.[7]