بالاترین سوالات
زمانبندی
چت
دیدگاه

روابط فرهنگی ایران و آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد

روابط فرهنگی ایران و آمریکا
Remove ads

روابط فرهنگی ایران و آمریکا در حیطه ورزش، آموزش عالی، و هنرها سابقه بلندی دارد، تا جاییکه شهرهای تهران و لس آنجلس[۱]، و اهواز و آستین[نیازمند منبع] شهرهای خواهر بوده‌اند.

Thumb
لورا بوش، همسر ریاست جمهوری آمریکا، درحال سخنرانی بمناسبت عید نوروز. به درخواست خانم بوش، جهت بزرگداشت فرهنگ ایرانیان، در کاخ سفید سفره هفت سین نیز در مارس ۲۰۰۸ گسترده شد.

برخی فعالیت‌ها همانند فعالیت‌های انجمن ایران و آمریکا، کتابخانه آبراهام لینکلن، و در جستجوی زمینه مشترک، حالت سازمان یافته و نسبتا دائمی داشتند، و برخی دیگر همانند نمایشگاه‌ها و همایش‌ها به صورت رویدادی و گذرا بودند. مقاله زیر به برخی از این روابط اشاراتی سطحی دارد.

Remove ads

سفرای فرهنگی

Thumb
جلال آل احمد مدتی میهمان دانشگاه هاروارد به دعوت هنری کیسینجر و به عنوان سفیر فرهنگی ایران بود

میرزا محمدعلی سیاح نخستین ایرانی است که رسما تابعیت ایالات متحده آمریکا را پذیرفت. وی با آموخته‌های خود از زندگی در آمریکا، در انقلاب مشروطیت نیز شرکت نمود.

در دههٔ ۶۰ میلادی، هنری کیسینجر برنامه‌ای در دانشگاه هاروارد (fellowship program) ترتیب داد که بر مبنای آن تبادلات فرهنگی در سطوح فرزانگان و فرهیختگان بین دو کشور ایران و آمریکا برگزار می‌گردید.

در میان کسانی که با این برنامه به دانشگاه هاروارد سفر نمودند و مدتی را در شهر بوستون آمریکا سپری کردند می‌توان مهدی حائری یزدی، صادق چوبک، و جلال آل احمد را نام برد.[۲] کتاب سفر آمریکای آل احمد خلاصه این سفر وی به آمریکاست.

بالاترین تبادل فرهنگی که میان ایران و آمریکا در سال‌های پس از انقلاب ایران صورت گرفته‌است، امضای تفاهم نامه میان کتابخانه ملی ایران و کتابخانه کنگره آمریکا در نوامبر سال ۲۰۰۴ میلادی بود.[۳]

اینگونه تبادلات فرهنگی تا به امروز (اما در سطحی محدود) ادامه دارند. از آن جمله می‌توان به اشتغال بازیکنان بسکتبال آمریکا در ایران[۴][۵]، شرکت تیم‌های ایرانی در جامهای آمریکایی، و دیدار مربیان ورزشی آمریکایی از ایران[۶] را نام برد.

Remove ads

علمی و آموزشی

در حیطهٔ آموزش عالی، ایران و آمریکا سابقهٔ طولانی دارند که به اواسط قرن نوزدهم باز می‌گردد، و حتی بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران نیز به صورت محدودی ادامه داشته‌است.

هنر و تمدن

خلاصه
دیدگاه
Thumb
نارنجستان قوام، محل استقرار موسسه آسیا، جایی که افرادی مثل ریچارد فرای سالها در آن فعالیت داشتند.

آرتور پوپ، فیلیس آکرمن، دیوید استروناخ، و ریچارد فرای نیز از موسسان و فعالان کشف، نگهداری، و ترویج آثار هنری و باستانی ایران بودند. و اشخاصی همانند فریدون هویدا و امیرعباس هویدا و حتی دربار پهلوی نیز روابط بسیار نزدیکی با افراد صاحبنامی همچون اندی وارهال داشتند.[۷]

اما پوپ بنیان‌گذار مؤسسه هنر و باستانشناسی ایران در آمریکا (به انگلیسی: American Institute for Persian Art and Archaeology) بود، که پس از چند سال از نیویورک به شیراز انتقال یافت و به موسسه آسیا تغییر نام یافت. نشریه نیویورکر در مورد این مؤسسه در سال ۱۹۴۵ نوشت[۸]:

«There can be no doubt that the institute is one of the world's most remarkable centers of culture.»

«شکی نیست که این موسسه یکی از خارق العاده ترین مراکز فرهنگی جهان است.»

رضاشاه پهلوی همواره تحت تأثیر آرتور پوپ در زمینه هنرهای باستانی ایران قرار داشت.[۹] به ویژه می‌توان سخنرانی پوپ را در ۲۲ آوریل ۱۹۲۵ نام برد که در آن رضاخان پهلوی، عبدالحسین تیمور تاش، محمد علی فروغی، علی اکبر داور، محمد مصدق، حسین پیرنیا (رئیس مجلس)، مستوفی الممالک، و ساموئل جردن به همراه گروهی دیگر از مسئولان دولتی در آن حضور داشتند. رضاخان چنان تحت تأثیر صحبتهای دکتر پوپ در این جلسه قرار گرفت که دستور بازسازی و تعمیر مسجد شیخ لطف الله را داد. دکتر پوپ ماکت همین مسجد را در نمایشگاهی در شهر فیلادلفیا به منظور تبلیغ فرهنگ ایرانی در آمریکا در مقیاسی مشابه ساخته بود.[۱۰] دکتر پوپ و همسرش هر دو در کنار زاینده رود به پاس خدمات فرهنگیشان به خاک سپرده شدند.[۱۱]

فرای نیز اولین مرکز مطالعات ایرانشناسی را در آمریکا تأسیس نمود[۱۲] و در سال‌های ۱۹۷۰-۱۹۷۵ ریاست مؤسسه آسیا واقع در شیراز بود، جاییکه عضو هیئت امنای دانشگاه پهلوی نیز بود. مایکل کرایتون، از شاگردان دکتر فرای در دانشگاه هاروارد بود. فیلم سیزدهمین جنگجو بر اساس کتاب Eaters of the Dead نوشته کرایتون، که خود بر اساس ترجمه دکتر فرای از نوشته‌های احمد ابن فضلان است ساخته گردیده.[۱۳]

موسیقی

Thumb
جشن و پایکوبی عمومی ایرانیان بمناسبت افتتاح تندیس کورش کبیر در پارک بالبوا در شهر سن دییگو در کالیفرنیا

در دهه ۱۹۶۰، دوک الینگتون، بزرگنام موسیقی جاز، قطعه‌ای به نام و افتخار اصفهان تنظیم نمود که مورد توجه قرار گرفت.[۱۴] در ۱۹۶۵، گروهی حتی به رهبری لوید میلر و پرستون کیز سبک جدیدی از موسیقی جاز بنام «جاز شرقی»[۱۵] ابداع نمودند که در آن موسیقی سنتی ایران با موسیقی جاز آمیخته گردید.[۱۶] دستاوردهای این گروه اهل یوتا که Oriental Jazz Quartet نام گرفت[۱۷]، بسیار در ایران مورد توجه قرار گرفت[۱۸]، و حتی از تلویزیون ملی ایران نیز پخش می‌شد.[۱۹]

سینما

یک سریال تلویزیونی مشهور و پرطرفدار آمریکایی به نام خواب جینی را می‌بینم (I dream of Jeannie) که سال‌ها از شبکه‌های آمریکایی پخش می‌شد بر اساس دیدگاه ایرانی (غیر عربی) داستان هزار و یک شب بنا شده‌است.[۲۰] شخصیت مونث غول چراغ در این داستان (به بازیگری Barbara Eden) حتی در برخی قسمت‌های این سریال به فارسی سخن می‌گوید. این مجموعه تلویزیونی، در سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۲، با عنوانِ «دختر شاه‌پریان» و با دوبلهٔ فارسی، از تلویزیون ملی ایران پخش شد.

در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی، ایران و آمریکا مشترکا فیلم اسلام: سلطنت دین را تولید نمودند. و از فیلم Omar Khayam: The Keeper (به کارگردانی کیوان مشایخ) نیز حتی توسط شهردار هیوستون تقدیر بعمل آمد.[۲۱]

در سال ۲۰۰۸، به‌دنبال نمایش فیلم ضد ایرانی ۳۰۰، هالیوود دست به ساخت فیلم تخیلی دیگری زد (Prince of Persia: Sands of Time) که در آن داستان یک شاهزاده ایرانی به تصویر در آمده.[۲۲] جیک جیلنهال (از کوهستان بروکبک)، نقش اصلی داستان فیلم است.[۲۳]

برخی هنرمندان موسیقی سنتی ایران در شهرهای آمریکا کمامان نیز اجرای زنده برگزار می‌کنند. از این دسته می‌توان به خوانندگان موسیقی سنتی ایرانی، همانند شهرام ناظری[۲۴] و محمدرضا شجریان[۲۵] اشاره نمود.

Remove ads

معماری

Remove ads

ورزشی

Thumb
تندیس زرتشت پیامبر (سمت چپ) بر فراز ساختمان دادگاه عالی نیویورک


موارد متفرقه

Remove ads

جستارهای وابسته

منابع

پیوند به بیرون

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads