شخصیت (فعالیت‌های هنری)

برای دیگر کاربردها، شخصیت (ابهام‌زدایی) را ببینید.

در ادبیات داستانی، شخصیت (به انگلیسی: Character) یک شخص یا موجود دیگر در یک روایت (مانند یک رمان، نمایشنامه، برنامه رادیویی، مجموعه تلویزیونی، موسیقی، فیلم، یا بازی ویدیوئی) است.^[۱][۲][۳] این شخصیت ممکن است کاملاً تخیلی یا مبتنی بر یک شخص واقعی باشد، در این صورت ممکن است تمایز یک شخصیت «تخیلی» در مقابل «واقعی» ایجاد شود.^[۴]

چهار شخصیت کمدیا دلآرته که لباس‌ها و رفتارشان نشان دهنده نقش شخصیت‌های قراردادی است که در این ژانر به تصویر می‌کشند.

همذات پنداری با شخصیت

به باور پرکینز، ارتباط ما با شخصیت‌های فیلم و داستان آن، شباهت به یک نوع همذات‌پنداری دارد. اما این همذات‌پنداری به معنای یکی شدن کامل با شخصیت نیست؛ بلکه به این معناست که خودمان را به آن‌ها نزدیک می‌بینیم و با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنیم. این نزدیکی گاهی به شکل احساس برتری نسبت به شخصیت‌ها بروز می‌کند، به ویژه در ژانر کمدی. در این موارد، مخاطب با دیدن اشتباهات و مشکلات شخصیت‌ها، احساس رضایت و برتری پیدا می‌کند. این مکانیسم دفاعی به مخاطب اجازه می‌دهد تا از مشکلات خود فاصله بگیرد و لحظاتی را به خنده و تفریح بپردازد.^[۵]