بالاترین سوالات
زمانبندی
چت
دیدگاه
فهرست پادشاهان فرانسه
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
Remove ads
فرانسه از زمان تأسیس پادشاهی فرانک باختری در سال ۸۴۳ تا پایان امپراتوری دوم فرانسه در سال ۱۸۷۰، با چندین وقفه، توسط پادشاه اداره می شد.
از بالا؛ از چپ به راست: روبر یکم، اوگ کاپه، لوئی نهم، فرانسوای یکم، هانری چهارم، لوئی چهاردهم، لوئی پانزدهم، ناپلئون بناپارت، ناپلئون سوم
تاریخ‌نگاری کلاسیک فرانسه، معمولاً کلوویس یکم، پادشاه فرانک‌ها (حکومت از ۵۰۷ تا ۵۱۱) را اولین پادشاه فرانسه می‌داند. با این حال، امروزه مورخان معتقدند که چنین پادشاهی از زمان تأسیس فرانک باختری، پس از تجزیه امپراتوری کارولنژی در قرن نهم آغاز شد.[۱][۲]
Remove ads
عنوان‌ها
خلاصه
دیدگاه
تا اواخر قرن دوازدهم پادشاهان از عنوان شاه فرانک‌ها (لاتین: Rex Francorum) استفاده می‌کردند؛ اولین کسی که عنوان پادشاه فرانسه را برگزید (لاتین: Rex Francorum، فرانسوی: roi de France) فیلیپ دوم در سال ۱۱۹۰ (ح. ۱۱۸۰–۱۲۲۳) بود، پس از آن عنوان "پادشاه فرانک‌ها" به تدریج جایگاه خود را از دست داد.[۳] با این حال, Francorum Rex به عنوان مثال توسط لوئی دوازدهم در سال ۱۴۹۹، توسط فرانسوای یکم در سال ۱۵۱۵، و توسط هانری دوم در حدود ۱۵۵۰ و تا قرن هجدهم روی سکه‌ها نیز استفاده می شد[۴]
در دوره کوتاهی که قانون اساسی ۱۷۹۱ فرانسه اجرا شد (۱۷۹۱–۱۷۹۲) و پس از انقلاب ژوئیه در سال ۱۸۳۰، سبک پادشاه فرانسوی‌ها (roi des Français) به جای «پادشاه فرانسه (و ناوار)» استفاده شد. این یک نوآوری در قانون اساسی بود که به عنوان سلطنت مردمی شناخته می‌شد که عنوان پادشاه را به مردم فرانسه مرتبط می‌کرد تا به مالکیت قلمرو فرانسه.[۵]
با خاندان بناپارت، عنوان امپراتور فرانسوی‌ها (Empereur des Français) در فرانسه قرن نوزدهم، در طول امپراتوری‌های اول و دوم فرانسه، بین سال‌های ۱۸۰۴ و ۱۸۱۴، دوباره در سال‌های ۱۸۱۵، و بین سال‌های ۱۸۵۲ و ۱۸۷۰ مورد استفاده قرار گرفت.[۶]
از قرن چهاردهم تا سال ۱۸۰۱، پادشاه انگلیسی (و بعداً بریتانیا) تاج و تخت فرانسه را ادعا کرد، اگرچه چنین ادعایی صرفاً اسمی بود به استثنای دوره کوتاهی در طول جنگ صدساله که هنری ششم، پادشاه انگلستان بر اکثر مناطق شمالی فرانسه از جمله پاریس کنترل داشت. تا سال ۱۴۵۳، انگلیسی‌ها عمدتاً از فرانسه اخراج شده بودند و ادعای هنری از آن زمان نامشروع تلقی شد. تاریخ‌نگاری فرانسوی معمولاً هنری ششم، پادشاه انگلستان را در میان پادشاهان فرانسه نمی‌شناسد.
Remove ads
پادشاهان فرانک‌ها (۸۴۳–۹۸۷)
خلاصه
دیدگاه
دودمان کارولنژی (۸۴۳–۸۸۷)
کارولنژی‌ها یک خانواده نجیب فرانکی بودند که ریشه در قبایل پپنی‌ها قرن هفتم پس از میلاد داشتند. خانواده قدرت خود را در قرن هشتم تثبیت کرد و در نهایت مناصب کاخ‌بان و دوک و شاهزاده فرانک‌ها (به لاتین: Dux et Princeps Francorum) را ارثی کرد و به قدرت‌های واقعی پشت سر پادشاهان مروونژی تبدیل شد. این سلسله به نام یکی از این شهرداران کاخ، شارل مارتل نامگذاری شده است که پسرش پپن کهتر مروونژی‌ها را در سال ۷۵۱ از سلطنت خلع کرد و با رضایت پاپ و اشراف، به عنوان پادشاه فرانک‌ها تاجگذاری شد.[۷] تحت حکومت شارل کبیر (R. ۷۶۸-۸۱۴)، که بیشتر به عنوان "شارلمانی شناخته می شود، پادشاهی فرانک به اعماق اروپای مرکزی گسترش یافت و ایتالیا و بیشتر آلمان مدرن را فتح کرد. او همچنین توسط پاپ به عنوان امپراتور رومیان تاجگذاری کرد، عنوانی که در نهایت توسط حاکمان آلمانی امپراتوری مقدس روم انجام شد.
جانشین شارلمانی پسرش لوئی پارسا (ر. ۸۱۴-۸۴۰)، که در نهایت پادشاهی را بین پسرانش تقسیم کرد. با این حال، مرگ او با یک جنگ داخلی سه ساله دنبال شد که با پیمان وردون به پایان رسید، که امپراتوری فرانک را به سه پادشاهی تقسیم کرد، که یکی از آنها (فرانک میانی) کوتاه مدت بود. فرانسه مدرن از فرانک باختری توسعه یافت، در حالی که فرانک خاوری به امپراتوری مقدس روم و بعداً آلمان تبدیل شد. در این زمان، بخش‌های شرقی و غربی سرزمین قبلاً زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوتی را توسعه داده بودند.[۸][۹]
دودمان روبرتیان (۸۸۸–۸۹۸)
دودمان کارولنژی (۸۹۸–۹۲۲)
سلسله روبرتیان (۹۲۲–۹۲۳)
دودمان بوسونی (۹۲۳–۹۳۶)
دودمان کارولنژی (۹۳۶–۹۸۷)
.JPG)
Remove ads
دودمان کاپتی (۹۸۷-۱۷۹۲ ؛ ۱۸۱۵-۱۸۴۸)
دودمان کاپت (۹۸۷-۱۳۲۸)
دودمان والوآ (۱۳۲۸-۱۵۸۹)
دودمان پلانتاژنه (مدعی)
دودمان والوآ
دودمان بوربون
دودمان بناپارت، امپراتوری اول فرانسه
دودمان بوربون، بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه
دودمان بناپارت، نخستین امپراتوری فرانسه (بازگشت صدروزه)
دودمان بوربون
دودمان اورلئان، فرمانروایی ژوئیه
دودمان بناپارت، امپراتوری دوم فرانسه
Remove ads
همچنین ببینید
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads