پفلوکساسین

پفلوکساسین (به انگلیسی: Pefloxacin) یک آنتی‌بیوتیک کینولونی است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. پفلوکساسین برای استفاده در ایالات متحده تأیید نشده‌است.

پفلوکساسین

داده‌های بالینی
کد ATC	J01MA03
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی	۱۰۰٪
پیوند پروتئینی	۲۰–۳۰٪
متابولیسم	کبد
نیمه‌عمر حذف	۸٫۶ ساعت
دفع	عمدتاً کلیه، همچنین صفراوی
شناسه‌ها
نام آیوپاک 1-ethyl-6-fluoro-7-(4-methylpiperazin-1-yl)-4-oxo-quinoline-3-carboxylic acid
شمارهٔ سی‌ای‌اس	70458-92-3 Y
پاب‌کم CID	51081
دراگ‌بنک	DB00487 Y
کم‌اسپایدر	46291 Y
UNII	2H52Z9F2Q5
KEGG	D02306 Y
ChEBI	CHEBI:50199 Y
ChEMBL	ChEMBL267648 Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID3048493
ECHA InfoCard	100.067.807
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C17H20FN3O3
جرم مولی	333.358 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES O=C(O)\C2=C\N(c1cc(c(F)cc1C2=O)N3CCN(C)CC3)CC
InChI InChI=1S/C17H20FN3O3/c1-3-20-10-12(17(23)24)16(22)11-8-13(18)15(9-14(11)20)21-6-4-19(2)5-7-21/h8-10H,3-7H2,1-2H3,(H,23,24) Y Key:FHFYDNQZQSQIAI-UHFFFAOYSA-N Y
(صحت‌سنجی)

تاریخچه

پفلوکساسین در سال ۱۹۷۹ مورد مطالعه و توسعه قرار گرفت و در فرانسه برای مصارف انسانی در سال ۱۹۸۵ تأیید شد.^[۱]

نحوه اثر

پفلوکساسین یک آنتی‌بیوتیک وسیع الطیف است که در برابر هر دو گروه باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی فعال است. این ماده با مهار دی‌ان‌ای ژیراز، توپوایزومراز نوع II و توپوایزومراز IV,^[۲] که یک آنزیم لازم برای جداسازی و تکثیر DNA است، عمل می‌کند و بدین ترتیب از تقسیم سلولی جلوگیری می‌کند.