آبکاری
From Wikipedia, the free encyclopedia
آبکاری یک روش پوشش دهی سطح است که در آن یک فلز بر روی یک سطح رسانا پوشش داده میشود. آبکاری برای صدها سال انجام شدهاست؛ همچنین برای تکنولوژی مدرن اهمیت دارد. پوشش دادن برای تزئینات اشیاء، مهار خوردگی، بهبود دوام پذیری، سخت شدن، بهبود پوشیدگی، کاهش اصطکاک، بهبود چسبندگی رنگ، تغییر هدایت، بهبود بازتابی IR، محافظت در برابر تابش و دیگر اهداف از جمله مزایای آبکاری میباشند.
لایه نشانی رسوبات نازک، اشیای کوچک را به عنوان یک اتم پوشاندهاست،[1] بنابراین استفاده از پوشش در فناوری نانو به کار میرود.
چندین روش آبکاری وجود دارد. در یک روش یک سطح جامد با یک ورق فلزی پوشیده شده و سپس برای اتصال آنها از گرما و فشار استفاده میشود. دیگر تکنیکهای پوشش دادن عبارتند از: آبکاری، رسوب بخار تحت خلاء و لایه نشانی پاششی. به تازگی، پوشش دهی اغلب به استفاده از مایعات اشاره دارد. متالیزه کردن به فلز پوشش بر روی اشیای غیر فلزی اشاره دارد. ضخامت این لایه نازک فلزی، به ندرت از ۰٫۰۲۵ میلیمتر ویا ۲۵ میکرون تجاوز میکند.