آرتور استنلی ادینگتون
From Wikipedia, the free encyclopedia
آرتور استنلی ادینگتون (زاده ۲۸ دسامبر ۱۸۸۲ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۴۴) اخترفیزیکدان انگلیسی و استاد پلومی دانشگاه کمبریج در نیمهٔ نخست سده ۲۰ (میلادی) بود. توان درخشش ادینگتون یعنی اندازهٔ طبیعی درخشش ستارگان به افتخار این دانشمند، بنام او نامگذاری شدهاست.
آرتور استنلی ادینگتون | |
---|---|
زادهٔ | ۲۸ دسامبر ۱۸۸۲ کندال، وستمورلند، انگلستان، بریتانیا |
درگذشت | ۲۲ دسامبر ۱۹۴۴ (۶۱ سال) کمبریج، کمبریجشر، انگلستان، بریتانیا |
محل زندگی | انگلستان |
ملیت | انگلیسی |
شناختهشده برای | توان درخشش ادینگتون |
جایزه(ها) | مدال طلائی انجمن سلطنتی اختر شناسان (۱۹۲۸) جایزه اسمیت (۱۹۰۷) مدال طلائی انجمن سلطنتی اختر شناسان (۱۹۲۴) نشان هنری دراپر (۱۹۲۴) مدال بورس (۱۹۲۴) لقب شوالیه (۱۹۳۰) نشان لیاقت (۱۹۳۸) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | اخترفیزیک |
محل کار | دانشگاه کمبریج |
استاد راهنما | رابرت آلفرد هرمن |
دانشجویان دکتری | لسلای کمرای |
تأثیر گرفته از | هوراس لمب آرتور شوستر جان ویلیام گراهام |
او سهم زیادی در اثبات نظریه نسبیت و شناساندن انیشتین به جهانیان داشت.[1]
او بیشتر بخاطر کارهایش در مورد نظریه نسبیت شناخته شدهاست. ادینگتون نوشتارها و سخنرانیهای بسیاری دارد که نظریهٔ نسبیت عام آلبرت اینشتین را با مقالهها و گفتارهای علمی خود به جامعهٔ انگلیسیزبان معرفی میکنند و دربارهٔ روشنسازی آنها توضیح میدهند. ادینگتون همچنین در فیزیک، ریاضی، و به ویژه فلسفهٔ علوم چیرهدست و یک مبلغ علم و دانش بود. در جنگ جهانی اول بسیاری از رشتههای ارتباط علمی و تحولات تازهٔ علوم در آلمان را که در آن زمان در انگلستان به خوبی شناخته شده نبودند معرفی کرد.