آموزش تیزهوشان
From Wikipedia, the free encyclopedia
آموزش تیزهوشان لفظی وسیع است که برای روشها، رویهها و نظریههای ویژه مورد استفاده در آموزش کودکانی استفاده میشوند که تیزهوش یا بااستعداد شناسایی شدهاند.
روشهای اصلی آموزش تیزهوشان غنی سازی و شتاب دهی آموزشی است. یک برنامهٔ غنی سازی مطالب اضافی مرتبطی به دانش آموز آموزش میدهد ولی او را در برنامهٔ آموزشی با سرعتی همانند دیگران به جلو میبرد؛ مثلاً وقتی دانش آموزان تیزهوش کار عادی خود طبق برنامهٔ درسی را به پایان رساندند یک برنامهٔ غنی سازی میتوان جزئیات بیشتری در خصوص یک مبحث به آن ارائه کند. یک برنامه شتاب دهی دانش آموز را سریعتر از حالت عادی در برنامهٔ درسی به جلو میبرد. وقتی دانش آموزان تیزهوش کار عادی خود را تمام کردند به مبحث بعدی میروند حتی اگر بقیهٔ کلاس هنوز در حال کار بر مبحث اول باشند.
تعریف جهانی استانداردی در خصوص چیستی دانش آموز تیزهوش وجود ندارد.[1] تعارف متعددی در خصوص تیزهوشی از سوی گروههای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند. بیشتر این تعاریف دانش آموزانی را برمیگزینند که در یک زمینهٔ مشخص ماهرترین یا بااستعدادترین باشند مثلاً دانش آموزانی با بیشترین مهارت در موسیقی، زبان، استدلال منطقی یا ریاضیات. درصد دانش آموزان برگزیده فرق میکند، عموماً ۱۰ درصد یا کمتر از کل دانش آموزان برای برنامه یهای آموزش تیزهوشان برگزیده میشوند. به هر روی از آنجا که شایستگیها و دستاوردهای دانش آموزان متفاوت است، دانش آموزی که در یک زمینه مثل موسیقی تیزهوش نیست ممکن است در زمینهٔ دیگری مثل زبان تیزهوش تلقی شود.