اختلال خودزشتانگاری
عدم پذیرش، وسواس و ترس نسبت به زشتی ظاهر بدن خود / From Wikipedia, the free encyclopedia
در روانشناسی اختلال بدریختانگاری (به انگلیسی: Body-Dysmorphic Disorder) یا اختلال بدشکلی بدنی که گاهی هنوز به آن دیسمورفوفوبیا، به اختصار BDD، نیز گفته میشود، یک اختلال روانی است که با این ایده وسواسگونه توصیف میشود که برخی از جنبههای بدن یا ظاهر خود به شدت ناقص است و بنابراین اقدامات پنهانی را برای پنهان کردن یا رفع آن انجام میدهد.[1] اختلالی است که مهمترین تظاهر آن اشتغال ذهنی مفرط به وجود نقصی خیالی یا بزرگنماییشده در ظاهر است.[2] در نوع هذیانی اختلال بدریخت انگاری، عیب تصور میشود.[3] اگر نقص واقعی باشد، اهمیت آن به شدت اغراق میشود.[3] در هر صورت، افکار در مورد آن فراگیر و مزاحم است، و ممکن است روزانه چند ساعت را درگیر آنها باشد، باعث پریشانی شدید و اختلال در فعالیتهای عادی دیگر شود. DSM-5 اختلال بدریخت انگاری را در طیف وسواسی-اجباری طبقهبندی میکند و آن را از بیاشتهایی عصبی متمایز میکند.
خود زشت انگاری | |
---|---|
وقتی بیمار به آینه نگاه میکند و تصویری که از خودش دارد. | |
تخصص | روانپزشکی، psychomotor education، روانشناسی بالینی |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | F45.2 |
آیسیدی-۹-سیام | 300.7 |
دادگان بیماریها | 33723 |
ئیمدیسین | med/۳۱۲۴ |
پیشنت پلاس | خود زشت انگاری |
این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی شروع میشود و هم زنان و هم مردان را تحتتأثیر قرار میدهد.[4][5] دیسمورفیا عضلانی زیرگروه اختلال بدریخت انگاری است، بدن را خیلی کوچک میداند، بیشتر بر مردان تأثیر میگذارد.[6] علاوه بر این که در مورد آن فکر میکند، فرد بهطور مکرر و نقص ادراکشده را بررسی و مقایسه میکند و میتواند روال غیرمعمول در پیش گیرد تا از تماس اجتماعی جلوگیری کند.[7] از ترس انگ، معمولاً دلمشغولی را پنهان میکند.[7] به دلیل کیفیت زندگیای که از طریق نقص تحصیلی و شغلی و انزوای اجتماعی به شدت آسیب دیدهاست، در اختلال بدریخت انگاری افکار خودکشی و اقدام به خودکشی بالاست.[7]