استثمار طبقاتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ستم طبقاتی یا استثمار طبقاتی به معنای برداشت ثمره کار و زحمت طبقات پایین جامعه مانند پرولتاریا(کارگران و کشاورزان) توسط طبقات بالاتر مانند بورژوازی(سرمایه داران) است.[1] نخستین بار مفهوم ستم طبقاتی توسط کارل مارکس بیان شد.
مارکس و انگلس معتقد بودند که در طول تاریخ همواره افراد فرادست ثمره و حاصل کار افراد فرو دست را در تمام جوامع برداشت میکنند و همین عامل وجود فقر در طبقات پایین یک جامعه با وجود انجام کارهای سخت و فراوان توسط اعضای آن است.[2]