الجبر والمقابله
From Wikipedia, the free encyclopedia
الجبر والمقابله که اسم کاملش «الکتاب المختصر فی حساب الجبر والمقابلة» است کتابی است نوشته ریاضیدان ایرانی محمد بن موسی خوارزمی که در سال ۸۲۰ میلادی (قرن سوم هجری) در بغداد به رشته تحریر درآورده است.[1] وی در این کتاب نخستین بار جبر را به عنوان شاخهای از ریاضیات مطرح کرد. این کتاب برای بار اول در سال ۱۱۴۵ میلادی توسط رابرت آفچستر به لاتین ترجمه شد و تا قرن شانزدهم میلادی به عنوان یکی از کتابهای اصلی رشته ریاضیات در دانشگاههای اروپایی مورد استفاده قرار میگرفت.[2][3] کلمه algebra در زبان انگلیسی به معنی جبر ریشه در نام این کتاب دارد. خوارزمی معادلات درجه دو را در این کتاب به روشهای جبری و هندسی حل میکند. عنوان کتاب از دو عمل جبری گرفته شده است: «جبر» عملی است برای انتقال عبارت منفی از یک طرف معادله به طرف دیگر و تبدیل آن به عبارتی مثبت (جبران) و «مقابله» حذف عبارت های مشابه از دو طرف معادله است. [4]
![]() صفحه عنوان، قرن نهم | |
نویسنده(ها) | محمد بن موسی خوارزمی |
---|---|
عنوان اصلی | كتاب المختصر في حساب الجبر والمقابلة |
تصویرگر(ها) | محمد بن موسی خوارزمی |
کشور | خلافت عباسی |
زبان | عربی |
موضوع(ها) | جبر[persian-alpha 1] |
گونه(های) ادبی | ریاضیات |
تاریخ نشر | قرن سوم هجری (۸۲۰ میلادی) |
متن اصلی | كتاب المختصر في حساب الجبر والمقابلة در عربی ویکینبشته |