الکترونیک آلی
From Wikipedia, the free encyclopedia
الکترونیک آلی یک رشته از علم مواد در مورد طراحی، سنتز، خصوصیات و کاربرد مولکولهای آلی یا پلیمرهایی است که خصوصیات الکترونیکی مطلوبی مانند مقاومت ویژه و رسانندگی الکتریکی را نشان میدهند. برخلاف رساناها و نیمرساناهای غیرآلی معمولی، مواد الکترونیکی آلی از مولکولهای آلی (مبتنی بر کربن) یا پلیمرها با استفاده از استراتژیهای مصنوعی ساخته شده در زمینه شیمی آلی و شیمی پلیمر ساخته میشوند.
یکی از مزایای وعده داده شده الکترونیک آلی، هزینه بالقوه پایین آنها در مقایسه با الکترونیک سنتی است.[1][2][3] از ویژگیهای جذاب رساناهای پلیمری میتوان به هدایت الکتریکی آنها و انعطافپذیری مکانیکی نسبتاً زیادشان اشاره کرد. برخی از آنها از پایداری حرارتی بالایی برخوردار هستند.