امپراتریس کوگیوکو
From Wikipedia, the free encyclopedia
امپراتریس کوگیوکو یا امپراتریس سایمئی (انگلیسی: Empress Kōgyoku؛ زاده ۵۹۴ یا ۵۹۵، درگذشته ۶۶۱ میلادی)، سی و پنجمین و سی و هفتمین امپراتور ژاپن بود. نام اصلی او «هیتاراشی-هیمه» و همسر امپراتور جومی بود. او برای نخستین بار میان سالهای ۶۴۲ تا ۶۴۴ میلادی با نام کوگیوکو-تنّو فرمانروایی داشت و پس از مرگ برادرش امپراتور کوتوکو برای بار دوم در سن ۶۲ سالگی امپراتور شد و میان سالهای ۶۵۵ تا ۶۶۱ میلادی فرمانروایی کرد. او ننگو یا شیوهٔ نامگذاری خاص برای سالها و دورههای چند ساله را که سلفش به تقلید از چین آورده بود، برانداخت. کاخی در اوکاموتو (یاماتو) ساخت که نخستین کاخی بود که بام آن از سفال ساخته شده بود. در دوران فرمانروایی او بود که برای نخستین بار جشن اموات یا ابن گرفته شد.[1]
امپراتریس کوگیوکو | |
---|---|
امپراتریس کوگیوکو | |
سلطنت | ۶۵۵–۶۶۱ و ۶۴۲–۶۴۴ |
پیشین | امپراتور جومی |
جانشین | امپراتور کوتوکو (بعد از کوگیوکو سال ۶۴۵) امپراتور تنجی (بعد از سایمئی ۶۶۱) |
درگذشته | میای آساکورا |
آرامگاه | اوچی-نو-اوکانوئه نو میساساگی (نارا) |
فرزند(ان) | امپراتور تنجی امپراتور تنمو شاهدخت هیشیهیتو |
پدر | شاهزاده چینو |
مادر | شاهدخت کیبیتسو-هیمه |
به غیر از او هفت امپراتریس دیگر به نامهای امپراتریس سویکو، امپراتریس جیتو، امپراتریس گمهای، امپراتریس گنشو، امپراتریس کوکن، امپراتریس میشو و امپراتریس گو-ساکوراماچی به عنوان ملکهٔ سلطنتی در تاریخ ژاپن به سلطنت رسیدند.