انسانشناسی زبانشناختی
From Wikipedia, the free encyclopedia
انسانشناسی زبانشناختی (به انگلیسی: Linguistic anthropology) علمی میانرشتهای است که به چگونگی تأثیر زبان بر حیات اجتماعی میپردازد. این رشته شاخهای از علم انسانشناسی است که از تلاش برای مستندسازی زبانهای در حال انقراض سرچشمه گرفته و در طی صد سال اخیر اغلب برای تشریح جنبههای گونهگون ساختار و کاربردهای زبانی توسعه یافتهاست.[1]
انسانشناسی زبانشناختی بررسی میکند که زبان چگونه ارتباطات بشری، اشکال هویت اجتماعی و عضویت در گروههای اجتماعی را شکل داده؛ عقاید فرهنگی در مقیاس بزرگ و ایدئولوژیها را سازمان بخشیده؛ و بازنمایی فرهنگی مشترک میان جهانهای طبیعی و اجتماعی را توسعه دادهاست.[2]