بادشکن
From Wikipedia, the free encyclopedia
بادشکن یک روش بیومکانیکی حفاظت خاک در برابر فرسایش بادی است که در این روش، موانعی در مقابل باد قرار میگیرند تا جلوی سرعت باد را قبل از رسیدن به سرعت آستانه بگیرد که این موانع را بادشکن گویند. بادشکنها به دو صورت زنده مانند کاشت درختان، درختچهها و بوتهها و غیر زنده مانند استفاده از چپر، حصیر، نی یا تنه درختانند که عمدتاً از مورد اول استفاده میکنند.[1]