جان ویلیامز
From Wikipedia, the free encyclopedia
جان تاونر ویلیامز (انگلیسی: John Towner Williams؛ زادهٔ ۸ فوریهٔ ۱۹۳۲) آهنگساز، رهبر موسیقی و نوازنده پیانو آمریکایی است. او در طول هفت دهه فعالیت حرفهای خود برخی از محبوبترین، شناختهشدهترین و تحسینشدهترین موسیقی فیلمهای تاریخ سینما را ساختهاست. او برندهٔ ۲۵ جایزهٔ گرمی، هفت جایزهٔ فیلم بفتا، پنج جایزهٔ اسکار و چهار جایزهٔ گلدن گلوب شدهاست. ویلیامز ۵۲ بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شده که بعد از والت دیزنی دومین شخص با بیشترین نامزدی است. او مظهر موسیقی فیلم است و در این عرصه به سرعت در حال تازیدن است؛ کلسیک افام او را یکی از برترین آهنگسازان موسیقی کلاسیک در تاریخ میداند.[1][2][3]
جان ویلیامز | |
---|---|
نام هنگام تولد | جان تاونر ویلیامز |
زادهٔ | ۸ فوریهٔ ۱۹۳۲ (۹۲ سال) نیویورک، ایالات متحده |
تحصیلات | |
پیشه | |
همسر(ها) |
|
فرزندان | ۳، از جمله جوزف |
والدین |
|
جایزه(ها) | فهرست کامل |
پیشه موسیقی | |
ژانر | |
ساز(ها) | پیانو |
سالهای فعالیت | ۱۹۵۲–اکنون |
همکاریهای مرتبط | |
ویلیامز آهنگسازی بسیاری از فیلمهای تحسینشده و محبوب مانند حماسهٔ اسکایواکر جنگ ستارگان را بر عهده داشتهاست. دیگر آثار معروفش فیلمهای آروارهها، برخورد نزدیک از نوع سوم، سوپرمن، ایندیانا جونز، دو فیلم اول پارک ژوراسیک، فهرست شیندلر و سه فیلم اول هری پاتر هستند.[4] او همچنین کنسرتوهای کلاسیک و آثار دیگری را برای گروههای ارکستر و آلات موسیقی انفرادی ساختهاست. او از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۳ رهبر ارکستر بوستون پاپسبوده و همچنین رهبر ارکستر برجستهٔ آن است.[5] او از سال ۱۹۷۴ با کارگردان استیون اسپیلبرگ ارتباط داشت و برای همه فیلمهای بلندش به جز پنج فیلم موسیقی ساخت و با جرج لوکاس در هر دو فرنچایزش کار کردهاست.
انستیتوی فیلم آمریکا در سال ۲۰۰۵ موسیقی ویلیامز برای جنگ ستارگان (۱۹۷۷) را بهترین موسیقی فیلم در تمام دوران انتخاب کرد.[6] کتابخانه کنگره موسیقی متن جنگ ستارگان را به دلیل اهمیت «فرهنگی، تاریخی یا زیباییشناختی» در فهرست ملی ضبط اصوات ثبت کرد.[7] نام ویلیامز در سال ۲۰۰۰ وارد تالار مشاهیر هالیوود بول شد و در سال ۲۰۰۴ نشان افتخار مرکز کندی را دریافت کرد. جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری او در سال ۲۰۱۶ اولین جایزهای بود که خارج از عرصهٔ بازیگری و کارگردانی اعطا شد. او آهنگسازی نه فیلم از ۲۵ فیلم برتر گیشهٔ ایالات متحده (بر اساس نرخ تورم) را بر عهده داشت است.[8] آثار او بر دیگر آهنگسازان فیلم، موسیقی کلاسیک و معاصر تأثیر گذاشتهاست.[9] مارکوس پاوس آهنگساز نروژی، استدلال میکند که «شیوه رضایتبخش ویلیامز برای تجسم تکنیکهای ناهماهنگی و آوانگارد در چارچوب آهنگی بزرگتر» او را به «یکی از آهنگسازان کبیر هر قرن» تبدیل میکند.[10]