جنگ داخلی سریلانکا
درگیری مسلحانه / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ داخلی سریلانکا (سینهالی: ශ්රී ලංකාවේ සිවිල් යුද්ධය؛ تامیلی: இலங்கை உள்நாட்டுப் போர்) یک جنگ داخلی در سریلانکا از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۹ بود. این جنگ در ۲۳ ژوئیه ۱۹۸۳ با شورشهای نوبتی علیه دولت توسط ببرهای تامیل به رهبری ولوپیلای پرابهاکاران آغاز شد. ببرهای تامیل برای استقلال کشور تامیلها به نام تامیا ایلم در شمال-شرق کشور میجنگیدند.[16] این تلاشها به دلیل تبعیضهای پیوسته و آزار و اذیت شدید علیه تامیلهای سریلانکایی توسط قوم غالب سینهالی بود.[17][18][19]
جنگ داخلی سریلانکا ශ්රී ලාංකික සිවිල් යුද්ධය இலங்கை உள்நாட்டுப் போர் | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ناحیه ادعایی تامیل ایلم که بیشتر درگیریها در آن رخ داد | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
هند (۱۹۸۷–۱۹۹۰) |
حمایت نظامی هند (۱۹۸۳–۱۹۸۷) | ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
جونیوس ریچارد جایواردنه (۱۹۸۳–۱۹۸۹) |
V. Prabhakaran † Balraj (۱۹۸۳–۲۰۰۸) Karuna Amman (۱۹۸۳–۲۰۰۴) Kumaran Pathmanathan Mahattaya Pottu Amman † Shankar † Soosai † | ||||||||
قوا | |||||||||
نیروهای مسلح سریلانکا: ۱۰۰٬۰۰۰ (اوج) |
ببرهای تامیل (به جز نیروهای کمکی): ۶٬۰۰۰ (۲۰۰۱) ۷٬۰۰۰ (۲۰۰۳) ۱۸٬۰۰۰ (۲۰۰۴)[2][4] ۱۱٬۰۰۰ (۲۰۰۵) ۸٬۰۰۰ (۲۰۰۶) ۷٬۰۰۰ (۲۰۰۷)[2][5] (شامل نیروهای کمکی): ۲۵٬۰۰۰ (۲۰۰۶) ۳۰٬۰۰۰ (۲۰۰۸)[6] | ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
۲۸٬۷۰۸ کشته ۴۰٬۱۰۷ زخمی[7] ۱٬۲۸۷ کشته۶٬۰۰۰ زخمی (نیروی حافظ صلح هند)[8][9] |
۲۷٬۰۰۰+ کشته[10][11][12] ۱۱٬۶۴۴ اسیر[13] | ||||||||
۱۰۰٬۰۰۰–۲۷۶٬۰۰۰ کشته در کل (برآورد)[14] ۸۰۰٬۰۰۰ آواره در اوج در سال ۲۰۰۱[15] |