جوجیتسو برزیلی
تمرکز هنر رزمی برزیلی بر روی مبارزه و مبارزه زمینی با ریشه در جودو و جیو جیتسو ژاپنی / From Wikipedia, the free encyclopedia
جوجیتسو برزیلی (به پرتغالی: Brazilian jiu jitsu)، یک ورزش رزمی است که بر فنون گلاویزی و مبارزه در وضعیت خاک تأکید دارد. در مبارزات این رشته هدف نهایی بهدست آوردن وضعیت برتر نسبت به حریف و بیدفاع ساختن او با استفاده از تکنیکهای قفلکنندهاست.
جوجیتسو برزیلی در اوایل قرن بیستم از هنر رزمی ژاپنی کودوکان جودو تکامل یافت که خود در قرن نوزدهم بر اساس سبک جوجیتسو ژاپنی برخی مدارس ژاپن طراحی شده بود. از میان فنون جودو و جوجیتسو در جوجیتسو برزیلی تأکید بیشتر بر نه-وازا (فنون خاک) است. بنیانگذار این رشته برادران کارلوس و هلیو گریسی هستند. کارلوس جودو را از میتسویو مائدا، استاد ژاپنی مقیم برزیل آموخت و سپس آن را به برادران و اعضای خانواده خود آموخت. قدرت این رشتهٔ رزمی برای نخستین بار با شروع مسابقات آزاد یوافسی که مبارزان از کلیه رشتهها در آن شرکت میکردند، پیروزیهای اسطورهٔ این رشته یعنی رویس گریسی بر همگان اثبات شد. امروزه تمرین و آموزش جوجیتسو برای شرکت در مبارزات آزاد به یک اصل بدل شدهاست.
این رشته بر این اصل تأکید دارد که یک شخص کوچکتر و ضعیفتر با بهکارگیری صحیح تکنیکها و شناخت شیوههای جابه جایی نیرو میتواند یک مهاجم بزرگتر و قویتر از خود را شکست دهد. تمرین این رشته برای دفاع شخصی، شرکت در مسابقات ورزشی (جوجیتسو برزیلی و رشتههای مشابه) و همچنین هنرهای رزمی ترکیبی صورت میگیرد. در واقع میتوان گفت این رشته شباهتی به ورزشهایی نظیر تکواندو، کاراته و کونگفو ندارد و بهطور کامل بر اساس اصول گلاویزی بنیان نهاده شدهاست.