حروف حی
From Wikipedia, the free encyclopedia
حروف حَی، لقبی است که به ۱۸ نفر از اولین پیروان سید باب داده شده است. [1] باب خود این لقب را به ۱۸ مؤمن اولیه خود داده بود.[2] حرف در آثار باب، در معنای مؤمن به ظهور الهی به کار رفتهاست. بهطور مثال، منظور از حروف انجیل و حروف فرقان در آثار او، مؤمنین به ظهور مسیح و محمد هستند. «حی» به معنای زنده و مطابق حساب ابجد برابر عدد ۱۸ است. این هجده تن در دین بابیه، نقشی به مانند پسران یعقوب، حواریون عیسی، صحابه محمد را دارند.