حسن بن زید بن حسن
From Wikipedia, the free encyclopedia
با حسن بن زید علوی (داعی کبیر) اشتباه نشود.
حسن بن زید بن حسن بن علی (ع) (۸۳ ه.ق – ۱۶۸ ه.ق)، از مشاهیر بنیهاشم در قرن دوم است. وی از فرزندان زید بن حسن (فرزند ارشد حسن مجتبی) بود. او بین سالهای ۱۵۰ تا ۱۵۵ هجری قمری از طرف منصور عباسی حاکم مدینه بود.[1] رخدادهای منتسب به او همچون کمک به عباسیان در آتشزدن خانهٔ جعفر صادق و کمک به دستگیری فرزندان حسن مثنی در چشم اهل تشیع ماندهاست. نسبتهای وی، مدنی و هاشمی،[2] و کنیهاش ابومحمد بود.[3]
اطلاعات اجمالی حسن بن زید بن حسن مجتبی, زادهٔ ...
حسن بن زید بن حسن مجتبی | |
---|---|
زادهٔ | ۸۳ هجری قمری مدینه |
درگذشت | ۱۶۸ هجری قمری |
مدفن | حاجر (۸ کیلومتری مدینه) |
محل زندگی | مدینه |
عنوان | مدنی و هاشمی |
همسر(ها) | نعیما اسدی الجوزی رقیه بنت عبدالله بن عبید احکی |
فرزندان | ۹ یا ۷ پسر و ۲ دختر (فهرست را ببینید) |
والدین |
|
خویشاوندان | نوۀ حسن مجتبی |
بستن