From Wikipedia, the free encyclopedia
خاکریز دفاعی در استحکامات عنوان یک خاکریز یا تلی است که دیوار تدافعی قلعه بر آن استوار میگردد و اصولاً یک بخش از استراتژی دفاعی قلعه، تپهقلعه، کلنی یا سایر استحکامات شمرده میشود. خاکریز دفاعی معمولاً به وسیلهٔ حفاری کردن در زمین یا چیدمان سنگی و گاهی ترکیبی از هر دو ایجاد میگردید.[1][2]
بسیاری از استحکامات اولیه از دوران پیشاتاریخ تا سدههای میانی آغازین از خاکریزهای دفاعی که گاهی با خندق هم ترکیب میگردید به عنوان ابتداییترین شیوه محافظت از محیط بیرونی باروها و مناطق مسکونی استفاده میکردند.[2] ترکیب و طراحی شیوه دفاعی باروها مشتمل بود بر تپههای خاکی و سنگی که از آنها با عنوان باروهای ترکیبی یاد میگردید. موارد دفاعی پیچیدهتری نیز گاهی لحاظ و در خاکریز دفاعی ادغام میگردید که از مصالحی همچون چوب یا سنگ تشکیل میشدند.[2] پس از معرفی و حضور یگان توپخانه و به جهت لزوم اتخاذ تدابیر مقتضی برای دفاع در برابر آن، باروهای قلعه با دیوارهای بسیار ضخیمتر و نیمرخ متمایل به پایین ساخته شدند. یکی از اولین و بهترین نمونه از این نمونهها، قلعه ریونزکرگ در اسکاتلند است که در سال ۱۴۶۰ ساخته شد.[3]
در نیمه اول قرن ۱۶ میلادی، بسیاری از دیوارهای خاکی و آجری با دیوارهای سنگی جایگزین شدند تا بهتر بتوانند در قبال ضربات و تهاجم آتش توپخانه مقاومت کنند. اغلب باروها در همان زمان در برجها و سایر قسمتهای بارو، مجهز به برآمدگیهای زاویهای برای استفاده از سلاحها و آتش متقابل مدافعین گردیدند.[4] مهندسان ایتالیایی در خط مقدم ابداع چنین استحکاماتی بودند هر چند، بعدها در شمال اروپا استحکامات اینچنینی توسط سباستین لو پرتر دو ووبن تکمیلشدند و تا اواسط قرن ۱۹، سبک غالب استحکامات به حساب میآمدند
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.