From Wikipedia, the free encyclopedia
خروج نیروهای ایالات متحده از عراق در دسامبر۲۰۰۷ با پایان یافتن افزایش نیروهای جنگ عراق در سال۲۰۰۷ آغاز شد و عمدتاً تا دسامبر۲۰۱۱ تکمیل شد و به جنگ عراق پایان داد. تعداد نیروهای نظامی آمریکا در عراق در نوامبر۲۰۰۷ به ۱۷۰۳۰۰نفر رسید.
خروج نیروهای نظامی ایالات متحده از عراق یک موضوع بحثبرانگیز در ایالات متحده در بسیاری از دهه۲۰۰۰ بود. همانطور که جنگ از مرحله تهاجم اولیه خود در سال۲۰۰۳ به یک اشغال تقریباً یک دهه ای پیش رفت، افکار عمومی آمریکا به سمت عقبنشینی نیروها رفت. در می۲۰۰۷، ۵۵درصد از آمریکاییها معتقد بودند که جنگ عراق یک اشتباه بود و ۵۱درصد از رایدهندگان ثبت نام شده طرفدار خروج نیروها بودند.[1]در اواخر آوریل۲۰۰۷ کنگره یک لایحه هزینههای تکمیلی برای عراق تصویب کرد که ضرب الاجلی برای خروج نیروها تعیین میکرد، اما رئیسجمهور جورج دبلیو بوش این لایحه را به دلیل نگرانیهای خود در مورد تعیین ضرب الاجل خروج وتو کرد.[2][3][4]دولت بوش بعداً به دنبال توافقی با دولت عراق بود و در سال۲۰۰۸ بوش توافقنامه وضعیت نیروهای ایالات متحده و عراق را امضا کرد. این مهلت ۳۱ دسامبر۲۰۱۱ را شامل میشد که قبل از آن «همه نیروهای ایالات متحده از تمام خاک عراق خارج خواهند شد».[5][6][7] آخرین نیروهای آمریکایی در ۱۸ دسامبر۲۰۱۱ بر اساس این قرارداد عراق را ترک کردند.[8][5][6]
در سال۲۰۱۴، پیشروی دولت اسلامی عراق و شام (داعش) از سوریه به استانهای غربی عراق، ایالات متحده را بر آن داشت تا بار دیگر در کنار سایر نظامیان برای مبارزه با داعش مداخله کند. در ژانویه۲۰۱۹، وزیر پامپئو تعداد نیروهای آمریکایی در عراق را تقریباً ۵۰۰۰نفر اعلام کرد.[9]در اوایل سال۲۰۲۰، پارلمان عراق به خروج همه نیروهای باقی مانده رأی داد و نخستوزیر عراق به ایالات متحده گفت که کار برای خروج نیروها را آغاز کند.[10]
بلافاصله قبل و بعد از تهاجم سال۲۰۰۳، اکثر نظرسنجیها در ایالات متحده حاکی از حمایت اکثریت قابل توجهی از جنگ بودند، اگرچه نظرسنجیها از دسامبر۲۰۰۴ بهطور مداوم نشان میداد که اکثریت فکر میکردند تهاجم یک اشتباه بودهاست. در بهار۲۰۰۷، نظرسنجیها عموماً اکثریت را به نفع تعیین جدول زمانی برای خروج نشان داد.[11]با این حال، در این زمینه پاسخها میتواند بهطور گستردهای با عبارت دقیق سؤال متفاوت باشد. نظرسنجیها نشان داد که اکثر آنها خروج تدریجی در طول زمان را به خروج فوری ترجیح میدهند.[12]
موضوعی بود که جان کری و جورج دبلیو بوش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۴ آمریکا در مورد آن اختلاف نظر داشتند. کری در اوت۲۰۰۴ گفت که خروج تمام نیروهای آمریکایی از عراق را هدف اولین دوره ریاست جمهوری خود قرار خواهد داد. با این حال، او ضرب الاجل یا جدول زمانی ارائه نکرد و پیشنهاد افزایش اندازه استقرار در آینده نزدیک را داد. او دراین مناظره گفت که اگر افزایش اولیه نیروها موثرواقع شود، دوباره تأکید کرد که عقبنشینی یک هدف است.
در این مناظره، بوش هیچ جدول زمانی یا تخمینی از تعداد نیروها، اعم از افزایش یا کاهش، ارائه نکرد، بلکه تنها گفت که فرماندهان نیروها در عراق این توانایی را دارند که هر نیرویی را که نیاز دارند درخواست کنند. بهطور کلی، این با نظرهای قبلی او مطابقت دارد. بوش و وزیر دفاع وقت، دونالد رامسفلد، هنگامی که در مورد قدرت نیروها سؤال شد، گفتند که از نیروهای درخواست شده توسط ستاد کل استفاده میکنند.
در ۱۷ نوامبر۲۰۰۵، نماینده جان مورتا(D-PA) H.J.Res. 73، قطعنامه ای که از نیروهای آمریکایی در عراق خواسته شدهاست که «در اولین تاریخ ممکن دوباره مستقر شوند» تا به عنوان یک نیروی واکنش سریع در پایگاههای ایالات متحده در کشورهای همسایه مانند کویت قرار گیرند. در پاسخ، جمهوریخواهان قطعنامهای را پیشنهاد کردند که «استقرار نیروهای ایالات متحده در عراق فوراً خاتمه یابد»، بدون هیچ گونه شرطی برای استقرار مجدد، که با ۴۰۳رای موافق در مقابل ۳ رای منفی داده شد.
در ۱۶ ژوئن۲۰۰۶ مجلس نمایندگان با ۲۵۶رای موافق به ۱۵۳در قطعنامه ای غیر الزامآور علیه تعیین ضرب الاجل برای خروج نیروها از عراق رای داد. جان بونر، رهبر جمهوریخواه اکثریت مجلس نمایندگان آمریکا، که مخالف مهلت تعیین شده بود، اظهار داشت: «دستیابی به پیروزی تنها گزینه ما است» و «نباید از آن دوری کنیم». از سوی دیگر، نانسی پلوسی، رهبر اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا، استدلال کرد که ضربالاجل لازم است و گفت: «در مسیر بمانیم» یک استراتژی نیست، یک شعار است و «زمان مواجهه با واقعیتها فرا رسیدهاست».[13]
در ۲۷ مارس۲۰۰۷ کنگره قانون HR 1591 را تصویب کرد که خواستار خروج نیروهای آمریکایی از عراق تا مارس۲۰۰۸ بود. با این حال، پرزیدنت بوش این لایحه را وتو کرد و مجلس نمایندگان نتوانست وتو را لغو کند.[14]کنگره سپس قانون HR 2206 را تصویب کرد که بودجه جنگ عراق را تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷ تأمین میکرد و در ۲۵ مه ۲۰۰۷ توسط رئیسجمهور بوش به قانون تبدیل شد.HR 2206 شامل هجده معیار برای دولت عراق بود که باید رعایت شود.[15]
در ۹ مه ۲۰۰۷، نماینده جیم مک گاورن، قانون HR 2237[16] به مجلس معرفی کرد، «برای فراهم کردن امکان استقرار مجدد نیروهای مسلح ایالات متحده و پیمانکاران دفاعی از عراق.» این طرح با ۲۵۵رای موافق در برابر ۱۷۱رای مخالف شکست خورد، ۱۳نفر از مخالفان از دموکراتها به نمایندگی از مناطقی که توسط جان کری در سال۲۰۰۴ به پیروزی رسیدند.
در ۱۲ ژوئیه۲۰۰۷، مجلس شورای اسلامی با رای ۲۲۳–۲۰۱، HR 2956 را برای استقرار مجدد (یا خروج) نیروهای مسلح ایالات متحده از عراق تصویب کرد. این قطعنامه مستلزم خروج بیشتر نیروها از عراق تا اول آوریل ۲۰۰۸ است.[14][17][18]
در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۷، پس از یک مناظره تمام شبانه، سنا از تصویب لایحه ای که جدول زمانی خروج نیروها را تعیین میکرد، با ۵۲ رای موافق در برابر ۴۷ رای مخالف، جلوگیری کرد. عقبنشینی ظرف ۱۲۰ روز آغاز میشد و مستلزم آن بود که تمام نیروها (به جز تعداد نامشخصی که میتوانست برای انجام یک مجموعه بسیار محدود از ماموریتها پشت سر گذاشته شود) تا ۳۰ آوریل ۲۰۰۸ از کشور خارج شوند.[19]
جورج مک گاورن و ویلیام آر. پولک درکتاب خود خارج ازعراق: طرحی عملی برای خروج از عراق پیشنهاد مفصلی برای خروج ایالات متحده از عراق منتشر کردند. گزیدهای قابل توجه در نسخه اکتبر۲۰۰۶ مجله هارپر منتشر شد. این طرح به کلی کنار گذاشته شد. برخی از ویژگیهای اساسی پروپوزال آنها عبارتند از:
سه ائتلاف بزرگ که تظاهراتی را علیه تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ سازماندهی کردند، متحد برای صلح و عدالت(UFPJ)، برای توقف جنگ و پایان دادن به نژادپرستی(ANSWER) و نه به نام ما(NION) همگی خواهان خروج فوری تمام نیروهای آمریکایی، «اکنون». جنبش ضد جنگ در مورد حمایت از پیشنهادهای موجود در کنگره بحث کردهاست.
کارگروه قانونگذاری متحد برای صلح و عدالت پیشنهاد استقرار مجدد مورتا را تأیید کردهاست «زیرا این یک وسیله قدرتمند برای شروع بحث در مورد جنگ است»، اگرچه سازمان در کل موضعی اتخاذ نکردهاست.[20] از سوی دیگر، گروه توقف جنگ و پایان نژادپرستی بیان کردهاست که «مورتا موضع ضد جنگی اتخاذ نکردهاست. او میخواهد برای تقویت دست امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه، از نظر نظامی دوباره مستقر شود.»[21]
طرح برنر، با نام رسمی طرحی مسئولانه برای پایان دادن به جنگ در عراق، یک مقاله سیاستی ۳۶صفحه ای بود که در ۱۷ مارس۲۰۰۸ توسط دارسی برنر و دیگر نامزدهای دموکرات کنگره در سال ۲۰۰۸ با همکاری برخی از مقامهای بازنشسته امنیت ملی ارائه شد. این طرح اقدامهای سیاستی را که نامزدها متعهد به حمایت از آنها در انتخابات ریاست جمهوری سال۲۰۰۸ ایالات متحده بودند، تشریح کرد.
در ۱۳ سپتامبر۲۰۰۷، پرزیدنت بوش اعلام کرد که ۱۶۸۰۰۰سرباز آمریکایی در آن زمان در عراق تا کریسمس به میزان ۵۷۰۰نفر کاهش مییابد و نیروهای اضافی خارج میشوند و تعداد کل نیروهای آمریکایی از ۲۰به ۱۵تیپ جنگی تا ژوئیه ۲۰۰۸ کاهش مییابد. تا پایان سال۲۰۰۸، تعداد نیروهای آمریکایی در عراق به ۱۴۶۰۰۰کاهش یافت.[22]
در سال۲۰۰۸، دولتهای آمریکا و عراق توافقنامه وضعیت نیروهای ایالات متحده و عراق را امضا کردند. این شامل یک تاریخ مشخص، ۳۰ژوئن۲۰۰۹، بود که تا آن زمان نیروهای آمریکایی باید از شهرهای عراق خارج شوند، و تاریخ خروج کامل از خاک عراق تا ۳۱ دسامبر2011.[7] در ۱۴ دسامبر۲۰۰۸، رئیسجمهور وقت جورج دبلیو بوش، توافقنامه امنیتی را با عراق امضا کرد. در چهارمین و آخرین سفر خود به عراق، پرزیدنت بوش در یک کنفرانس خبری تلویزیونی با نوری المالکی نخستوزیر عراق برای جشن گرفتن این توافق حاضر شد و دستاوردهای امنیتی در عراق را تحسین کرد و گفت که همین دو سال پیش «چنین توافقی غیرممکن بنظر میرسید».[23]
در ۲۷ فوریه۲۰۰۹، پرزیدنت باراک اوباما در پایگاه نیروی تفنگداران دریایی کمپ لژون در کارولینای شمالی، تجدید نظر خود را در تاریخ اولیه خروج نیروهای رزمی از عراق اعلام کرد. این تجدید نظر تاریخ اصلی ۳۰ ژوئن ۲۰۰۹ را برای ۱۰ ماه دیگر تا ۳۱ اوت ۲۰۱۰ تمدید میکرد. پرزیدنت اوباما تعهد خود را به تاریخ خروج کامل اولیه ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ که در توافق بین دولت بوش و دولت عراق تعیین شده بود، تایید کرد.[24] پرزیدنت اوباما وظیفه نیروی انتقالی را «آموزش، تجهیز و مشاوره به نیروهای امنیتی عراق تا زمانی که غیر فرقه ای باقی بمانند، انجام مأموریتهای هدفمند ضد تروریسم و حفاظت از تلاشهای غیرنظامی و نظامی جاری ما در داخل عراق» تعریف کرد.[25]
در ۱۹ اوت۲۰۱۰، تیپ ۴ضربهایکر، لشکر ۲پیادهنظام، آخرین تیپ رزمی آمریکایی بود که از عراق خارج شد.
اوباما در یک سخنرانی در دفتر بیضی در ۳۱ اوت۲۰۱۰ اعلام کرد: «ماموریت جنگی آمریکا درعراق به پایان رسیدهاست. عملیات آزادی عراق بپایان رسیدهاست و مردم عراق اکنون مسئولیت اصلی امنیت کشور خود را برعهده دارند.»[26][27][28]
حدود ۵۰۰۰۰سرباز آمریکایی به عنوان بخشی از «عملیات طلوع جدید» که تا پایان سال۲۰۱۱ ادامه داشت، در مقام مستشاری در کشور باقی ماندند. ارتش آمریکا به آموزش و مشاوره نیروهای عراقی ادامه داد.[29]
با فروپاشی بحث در مورد تمدید اقامت نیروهای آمریکایی،[30][31]پرزیدنت اوباما خروج کامل نیروها از عراق را همانطور که قبلاً برنامهریزی شده بود، در ۲۱ اکتبر۲۰۱۱ اعلام کرد.[31] ایالات متحده یک سفارت در بغداد[31]با حدود ۱۷۰۰۰پرسنل،[32] کنسولگری در بصره، موصل و کرکوک، که هر کدام بیش از ۱۰۰۰پرسنل،[32] و بین۴۰۰۰ تا۵۰۰۰ پیمانکار دفاعی اختصاص دادهاند، حفظ کرد.[31] پرزیدنت اوباما و المالکی در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۱ در کاخ سفید دستور کار گستردهای را برای همکاری پس از جنگ بدون حضور نیروهای آمریکایی در عراق ترسیم کردند. این دستور کار شامل همکاری در زمینه انرژی، تجارت و آموزش و همچنین همکاری در امنیت، مبارزه با تروریسم، توسعه اقتصادی و تقویت نهادهای عراق بود. هر دو رهبر گفتند که کشورهایشان پس از خروج آخرین نیروهای رزمی ایالات متحده، روابط امنیتی، دیپلماتیک و اقتصادی قوی خواهند داشت.[33][34]
پرزیدنت باراک اوباما از سربازانی که در ۱۴ دسامبر۲۰۱۱ در پایگاه نظامی فورت براگ در کارولینای شمالی در عراق خدمت کردند ادای احترام کرد. در حالی که آخرین نیروهای آمریکایی برای خروج از عراق آماده میشدند، او گفت که ایالات متحده عراقی «مستقل، با ثبات و متکی به خود» را پشت سر میگذارد.[35] در ۱۵ دسامبر، یک مراسم نظامی آمریکایی در بغداد برگزار شد که بهطور رسمی به مأموریت ایالات متحده در عراق پایان داد.[36][37][38] آخرین ۵۰۰سرباز در صبح روز ۱۸ دسامبر۲۰۱۱ عراق را ترک کردند.[8] در زمان عقبنشینی، ایالات متحده یک سرباز باقی مانده داشت، گروهبان ستاد احمد ک. آلتایی، که هنوز از ۲۳ اکتبر ۲۰۰۶ در عراق مفقود شده بود و ۵۰۰۰۰ دلار جایزه برای بهبودی او در نظر گرفته بود.[39] در ۲۶ فوریه ۲۰۱۲ مرگ او تأیید شد.[40][41][42]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.