زبانهای صحرایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبانهای صحرایی یک خانواده کوچک از زبانها در سراسر بخشهای شرقی صحرا هستند که از شمال غربی دارفور تا جنوب لیبی، شمال و مرکز چاد، شرق نیجر و شمال شرقی نیجریه گسترش یافتهاند. زبانهای صحرایی اصلی شامل کانوری (۴ میلیون گوینده، اطراف دریاچه چاد در چاد، نیجریه، نیجر و کامرون)، دازا (۳۳۰٬۰۰۰ سخنران، چاد)، تدا (۴۹٬۰۰۰ سخنران، شمال چاد) و زاگاوا (۱۷۰٬۰۰۰ سخنران، چاد شرقی و دارفور) هستند. آنها بخشی از خانواده پیشنهادی نیلوصحرایی به شمار می روند.