سد داریان
یک سد در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
سد داریان، سدی خاکی با هسته رسی بر روی رودخانه سیروان است که در مجاورت روستای داریان و ۲۵ کیلومتری شمال غرب شهر پاوه در استان کرمانشاه قرار دارد. رود سیروان از به هم پیوستن دو رودخانه قشلاق و گاوه رود شکل میگیرد. تاج سد داریان در استان کرمانشاه و بخشی از مخزن آن در استان کردستان قرار میگیرد. حجم مخزن این سد ۳۳۸ میلیون متر مکعب است.[2]
سد داریان | |
---|---|
نام رسمی | سد داریان |
کشور | ایران |
محل | داریان، استان کرمانشاه و استان کردستان |
مختصات | ۳۵٫۰۹۰۷۸۹°شمالی ۴۶٫۱۸۲۹۸۱°شرقی / 35.090789; 46.182981 |
آغاز ساخت | ۱۳۸۸ |
گشایش | ۱۳۹۴ |
سد و سرریزها | |
ارتفاع از پی | ۱۶۹ متر (۵۵۴ فوت) |
ارتفاع از خطالقعر | ۱۴۶ متر (۴۷۹ فوت) |
طول تاج | ۳۶۸ متر (۱٬۲۰۷ فوت) |
حجم سد | ۹٬۷۰۰٬۰۰۰ متر مکعب (۷٬۸۶۴ جریب فوت) |
مخزن | |
حجم کل مخزن | ۳۱۶٬۳۰۰٬۰۰۰ متر مکعب (۲۵۶٬۴۲۹ جریب فوت) |
گنجایش فعال | ۲۸۱٬۰۰۰٬۰۰۰ متر مکعب (۲۲۷٬۸۱۰ جریب فوت) |
مساحت مخزن | ۱۰ کیلومتر مربع (۴ مایل مربع) |
سد پاییندست و سرریزها | |
نیروگاه | |
توربینها | ۷۰ × ۳ مگاوات فرانسیس عمودی |
گنجایش اسمی | ۲۱۰ مگاوات[1] |
سد داریان بین سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۴ ساخته شد و ۱۵۵ متر ارتفاع دارد. آب این سد از شاخه ههورامانت تا نزدیکی روستای سلین خواهد رسید و شاخه دیگر این رودخانه از طرف منطقه ژاوه رود میآید و در نزدیکی روستای اسپریز، وارد شاخه دیگر آن میشود. این سد دیماه سال ۱۳۹۳ آماده آبگیری بود اما برای انجام عملیات نجات بخشی چشمه بل که در کف دریاچه سد قرار داشت آبگیری به تعویق افتاد.[3] هدف از ساخت سد داریان بهرهبرداری از منابع آب رودخانه سیروان به منظور تولید انرژی برقابی به میزان متوسط سالیانه ۵۵۰ میلیون کیلووات ساعت برق از طریق جاری نمودن آب به سمت عراق و انتقال آب با تونل نوسود برای کشاورزی در دشت ازگله، سرپل ذهاب و سومار است.[4] در پایین دست سد داریان، سد تنظیمی هیرویی واقع است که تونل نوسود با ۴۸ کیلومتر طول به مخزن آن متصل است و آب را برای کشاورزی در دشت ازگله و سرپل ذهاب منتقل میکند و تا سومار ادامه دارد.[5]
یک سال پیش از شروع آبگیری سد بهمنظور نجات آثار باستانی موجود در منطقه چند تیم باستانشناسی از پژوهشکده باستانشناسی و میراث فرهنگی تحت نظر فریدون بیگلری کاوشهای باستانشناسی در محدوده سد داریان را در اطراف روستاهای هجیج، ناو، اسپریز، روآر و هواس آوا انجام دادند. این کاوشها اطلاعات جدیدی از پیش از تاریخ و اوایل دوران تاریخی در منطقه کم شناخته شده هورامان (اورامان) ارایه کرد.[6] آثار یافت شده شامل ابزارهای سنگی، استخوان حیوانات شکار شده و بقایای اجاق است که مربوط به دورههای پارینهسنگی میانی، پارینهسنگی جدید و فراپارینهسنگی است.[7]