شاپور دوم
دهمین شاهنشاه ساسانی (٣٠٩ - ٣٧٩) میلادی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شاپور دوم (به پارسی میانه: 𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭥𐭩 ت.ت. 'شَهْپُوهْرْ'؛ ۳۰۹ – ۳۷۹ میلادی)، مشهور به شاپور بزرگ یا شاپور کبیر و ملقب به شاپور ذوالاکتاف، دهمین شاهنشاه ایران و انیران از خاندان ساسان از سال ۳۰۹ تا ۳۷۹ میلادی در ایرانشهر بود. شاپور پس از برادرش آذرنرسی بر تخت نشست. او پیش از اینکه به دنیا بیاید، پادشاه شد. او پسر هرمز دوم بود و به مدت هفتاد سال پادشاهی، طولانیترین پادشاهی را در میان تمام شاهان ایران دارا میباشد. وی پس از قدرت گرفتن، عربهایی را که به بخشهای جنوبی شاهنشاهی ساسانی تاخت کرده بودند، تنبیه کرد و امنیت را به مرزهای جنوبی بازگرداند. پادشاهی وی پیش از خسرو انوشیروان شاهد تجدید حیات نظامی کشور و گسترش قلمرو آن بود، که آغاز نخستین دوران طلایی ساسانیان بود.
شاپور بزرگ شَهْپُوهْرْ 𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭥𐭩 | |
---|---|
شاهنشاه ایران و انیران[1] | |
دهمین شاهنشاه ساسانی | |
سلطنت | ۳۰۹ – ۳۷۹ میلادی |
پیشین | آذرنرسی |
جانشین | اردشیر دوم |
نایب السلطنه | ایفرا هرمز |
زاده | ۳۰۹ اردشیرخوره، ایرانشهر |
درگذشته | ۳۷۹ (۷۰ سال) بیشاپور، ایرانشهر |
همسر(ان) | سیثیل هورا |
فرزند(ان) | شاپور سوم زرواندخت |
خاندان | خاندان ساسان |
پدر | هرمز دوم |
مادر | ایفرا هرمز |
شاپور دوم سیاست سخت مذهبی را دنبال کرد.[نیازمند منبع] در زمان فرمانروایی او، مجموعه اوستا، متون مقدس زرتشت تکمیل شد، بدعتگزاران دینی و مرتدین مجازات شدند و مسیحیان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.[persian-alpha 1][نیازمند منبع] شاپور دوم، مانند شاپور یکم، با یهودیان که در آزادی نسبی زندگی میکردند و مزایای زیادی در دوره خود بهدستآورد، دوستانه رفتار میکرد.[persian-alpha 2][6] در زمان مرگ شاپور، شاهنشاهی ساسانی از همیشه قویتر بود و دشمنانش در شرق آرام بودند و ارمنستان تحت کنترل ساسانیان بود.
او پادشاهی مقتدر بود و در دوران پادشاهی او شاهنشاهی ساسانی یک دوره پر رونق و شکوه را تجربه کرد. او از جمله واپسین شاه ساسانی است که خودشان را از نژاد ایزدان میانگاشتند[نیازمند منبع] و سنگنوشتهای از او در تاقبستان به یادگار ماندهاست.