شرطبندی پاسکال
From Wikipedia, the free encyclopedia
شرطبندی پاسکال، که نخستین صورت رسمی و سازمان یافته آن توسط بِلِز پاسکال، ریاضیدان، فیزیکدان و فیلسوف فرانسوی ارائه شد؛ بیان میکند که هرچند وجود خدا اثباتنشده باشد، برای رسیدن به نتیجههای دلخواهتر، عاقلانهتر باید به وجود خدا اعتقاد داشته باشیم.[1]
مقصود پاسکال از این برهان، این نیست که وجود خداوند را آشکار سازد، بلکه او در صدد است نشان دهد که صلاح شرطبند عاقل در این است که بر سر وجود خدا شرط ببندد.[2]
شرطبندی پاسکال از موضع ندانم گرایی بحث میکند، یعنی از موضع کسانی که نسبت به وجود خدا اطمینان ندارند. این برهان قصد دارد این افراد را قانع سازد که بهترین تصمیم برای آنان، باور به وجود خداست.[2]
شرطبندی پاسکال را به نامهای دیگری نیز خواندهاند؛ که از جمله آنها میتوان به برهان شرطبندی،[2]برهان دفع خطر احتمالی[3] و برهان معقولیت[4][5] اشاره نمود.