شیوه بارونی اسکاتلند
From Wikipedia, the free encyclopedia
شیوه بارونی اسکاتلند (انگلیسی: Scottish Baronial) سبکی در معماری است که در قرنهای شانزدهم و هفدهم میلادی رواج داشت و در دورهای در قرن نوزدهم میلادی احیا شد. شیوهٔ دوران اول (شیوه بارونی اسکاتلند اصلی) محدود به قلاع کوچک و خانهبرجهای اسکاتلند بود و عناصری از شیوهٔ معماری رنسانس را به بناهایی میافزود که ویژگیهای معماری قرون وسطایی اسکاتلندی را داشتند. سبک دورهٔ دوم (احیای شیوهٔ بارونی اسکاتلند) گونهای از الگو و حس ملی بریتانیایی محسوب میشد و بیشتر در ابنیهٔ عمومی و دولتی، خانههای ویلایی، و سازههای تزئینی در سراسر بریتانیا دیدهمیشد.
بارونیال اسکاتلندی "سبک بارونی اسکاتلند" در واقع یک سبک معماری از احیای گوتیک قرن نوزدهم است که اشکال و تزئینات معماری تاریخی اسکاتلند در اواخر قرون وسطی و اوایل دوره مدرن را احیا کرد. ساختمانهایی به این سبک یادآور قلعههای اسکاتلندی هستند، با خطوط سقفی دقیق مشخص شدهاست که با سقفهای مخروطیشکل، تورلها "tourelle"، و نبردهایی "battlement" که با با دهانه های مایکولاسیون ها "Machicolation"، تزئین شدهاند و اغلب با پلانی نامتقارن، مشخص میشوند. معماری بارونی اسکاتلندی که در دوران رومانتیسم و منظره رایج بود، معادل احیای ژاکوبتی در انگلستان در قرن نوزدهم بود و بههمین ترتیب ظاهر گوتیک پسین معماری داخلی مستحکم نخبگان در اواخر قرون وسطی و معماری قرن را احیا کرد. دوران ژاکوبین[1].
تورل "tourelle"، :برجک دایره ای، در پلان دایره ای، با سقف مخروطی است.[2]