عربیسازی
From Wikipedia, the free encyclopedia
عربیسازی (به انگلیسی: Arabization) عبارت است از کشورگشایی و مستعمرهسازی مناطق غیر عربی و رشد نفوذ عربی در مردم غیر عرب که همراه با تغییر تدریجی زبانشان و مشارکت دادن آن افراد در فرهنگ و هویت عربی همراه است.[1][2][3] به طور کلی عناصر با منشأ عرب به اشکال مختلف با عناصر مناطق فتح شده ترکیب میشدند و در نهایت اسم عرب را میگرفتند. عربیسازی نیز در دوران مدرن ادامه داشت، برجستهترین آن توسط رژیمهای ناسیونالیستی عرب عراق، سوریه، سودان، موریتانی، الجزایر و لیبی انجام میگیرد و انطباق و جایگزینی و تغییر هویت و فرهنگ جوامع و مردم غیر عرب به فرهنگ و هویت عربی اجرا میشود.[4]
پس از پیدایش اسلام در حجاز ، فرهنگ و زبان عربی در خارج از شبهجزیره عربستان با فتح، تجارت و روابط متقابل بین اعضای جمعیت محلی غیر عرب و عربهای شبهجزیره گسترش یافت. زبان عربی در این مناطق به عنوان زبان فرانسوی فعالیت کرد و گویش شکل گرفت. اگرچه یمن به طور سنتی به عنوان وطن اعراب برشمرده میشود، بیشتر مردم یمن در حقیقت قبل از گسترش اسلام، به عربی قدیمی صحبت نمیکردند، بلکه در عوض زبان آنان زبانهای سامی جنوبی بود. تأثیر زبان عربی نیز در بسیاری از کشورهایی که فرهنگ آنها تحت تأثیر اسلام بودهاست، عمیق بودهاست. زبان عربی منبع اصلی واژگان برای زبانهای مختلف بود. این روند بین قرن ۱۰ و ۱۴، به نقطه اوج فرهنگ عربی رسید و گرچه بسیاری از کلمات عربی از آن زمان استفاده نشدهاست، اما هنوز هم بسیاری از آنها باقی ماندهاند.[5][6]