قصهگویی
From Wikipedia, the free encyclopedia
قصهگویی یا داستانسرایی (به انگلیسی: Storytelling)، به کنش جمعی و فرهنگیای اشاره دارد که کارکردش همرسانی قصهها است. کنشی که گاهی با بداههپردازی، فنون تئاتری یا حذف و اضافه همراه میشود. هر فرهنگی قصهها و روایتهای خودش را دارد که در قالب ابزارهایی برای سرگرمی، آموزش، حفظ فرهنگ یا القای ارزشهای اخلاقی دستبهدست میشوند. مؤلفههای اصلی قصه و قصهگویی عبارتند از پیرنگ، شخصیتها و زاویه دید روایت.[1]
اصطلاح «قصهگویی» در معنای محدود، به قصهگویی شفاهی اشاره دارد و در معنای وسیعتر، میتواند برای اشاره به نحوه بروز و ظهور روایت قصه در رسانههای دیگر هم به کار رود.