قوانین نورنبرگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
قوانین نورنبرگ (به آلمانی: Nürnberger Gesetze) قوانینی نژادپرستانه بودند که در سال ۱۹۳۵ در صفآرایی سالیانهٔ نورنبرگ در رایش بزرگ آلمان اعلام شد. طبق این قوانین موسوم به «قانون حفاظت از نژاد و افتخار آلمانی»، ازدواج میان آلمانیها با یهودیان و کمی بعد سیاهپوستها، کولیهای اروپا و افرادی که شهروند آلمان نبودند ممنوع شد.[1][2]
به دلیل اینکه تعریف قانونی از اینکه چه کسی یهودی است وجود نداشت، بعضی یهودیان از این قانون مستثنی بودند و موفق شدند که از فشار آن رهایی یابند. بعدها با اضافهشدن قوانینی که مشخص میکرد چه کسی یهودی است اجرای این قوانین سادهتر شد.
بر اساس قوانین نورنبرگ یک فرد زمانی آلمانی محسوب میشد که دارای چهار جد آلمانی بود و زمانی یهودی محسوب میشد که سه یا چهار جد یهودی داشت. فردی با یک یا دو جد آلمانی میشلینگ نام داشت که معنی مخلوط است. در این راستا قوانینی برای جلوگیری از مخلوط شدن یهودیان و آلمانیها وضع شد.
قوانین نورنبرگ ازدواج افرادی را که یهودی محسوب میشدند با غیریهودیان ممنوع کرد و اجازهٔ کار یهودیان را در پستهای دولتی لغو کرد. هدف قانون گذاران بازگرداندن وضعیت یهودیان قرن ۲۰ آلمان به وضعیت آنان در قرن ۱۹ بود. با این که در قرن ۱۹ یهودیان میتوانستند برای رهایی از مشکلات به مسیحیت بگروند، در این قوانین این امکان وجود نداشت.
این قوانین به عنوان پایهای برای بایکوت کردن بازرگانان یهودی نیز مورد استفاده قرار گرفت.