مشارکت برای صلح
From Wikipedia, the free encyclopedia
مشارکت برای صلح (PfP) یک برنامه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است که هدف آن ایجاد اعتماد بین ناتو و سایر کشورهای اروپایی و اتحاد جماهیر شوروی سابق است. اکنون ۲۰ کشور عضو این برنامه هستند.[1] این برنامه، نخستین بار در ۲۰ تا ۲۱ اکتبر ۱۹۹۳ به پیشنهاد و ابتکار ایالات متحده، مورد بحث قرار گرفت و بهطور رسمی در ۱۰ تا ۱۱ ژانویه ۱۹۹۴ در اجلاس بروکسل، بلژیک تأیید و راهاندازی شد.[2][3] رئیسجمهور بیل کلینتون، مشارکت برای صلح را به عنوان «مسیری که به عضویت در ناتو منتهی میشود» توصیف کرد.[4]