منشور حقوق شهروندی
From Wikipedia, the free encyclopedia
منشور حقوق شهروندی لیستی از مهمترین حقوق شهروندان یک کشور است.[1] نخستین منشور با این نام در ایران باستان در ۵۳۸ پیش از میلاد توسط کوروش بزرگ پادشاه امپراتوری بزرگ ایران و شاه سلسله هخامنشی هنگام فتح بابل صادر شد وبر روی استوانه گلی معروف به منشور کوروش بزرگ حک گردید و مهمترین اصل آن آزادی دین بود. بعد از قرنها در بریتانیا که نتیجهٔ یک قرن مبارزه (قرن ۱۷ میلادی) بین پادشاهان استوارت از یک سو و مردم و پارلمان انگلیس از سوی دیگر بود و با نگاهی به ماگنا کارتا نوشته شد. پس از آن در ۱۵ دسامبر ۱۷۹۱، منشور حقوق شهروندی ایالات متحده به تصویب رسید که بر پایهٔ ماگنا کارتا، منشور حقوق شهروندی بریتانیا و مبارزههای کلنینشینها با امپراتور و پارلمان بود.[2]
از جمله حقوقی که میتواند در منشور حقوق شهروندی بیاید آزادی بیان، آزادی عقیده و دین هستند.[3]