میانه (آمار)
From Wikipedia, the free encyclopedia
میانه (به انگلیسی: Median) در آمار و نظریه احتمالات یکی از سنجشهای گرایش به مرکز است. میانه عددی است که یک جمعیت آماری یا یک توزیع احتمالی را به دو قسمت مساوی تقسیم میکند. یکی از مزیتهای مهم میانه نسبت به میانگین این است که میانه از اعداد بسیار بزرگ و بسیار کوچک مجموعهٔ اندازهها متأثر نمیشود.[1]
یکی از مهمترین خاصیت میانه این است که مجموع قدر مطلق تفاوتهای مقادیر مختلف متغیر تصادفی از میانه کمینه است.[2] یعنی: