نظریه بازدارندگی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظریه بازدارندگی (انگلیسی: Deterrence theory) یک نظریه در امنیت بینالملل است که نخستینبار دو سده پیش بیان شده بود[1] ولی پس از اختراع و استفاده از جنگافزار هستهای از سوی ایالات متحده آمریکا و آغاز جنگ سرد مورد توجه قرار گرفت.
بازدارندگی را بهطور کلی میتوان «استفاده یک طرف از مجموعهای از تهدیدها برای قانع کردن طرف دیگر به عدم انجام یک عمل نامطلوب» تعریف کرد.[2]